My Hometown - L.A. Salami

They call me urban folk

But I’m just poor and broke

And I provoke the forms of thought more like a rapper

But my thoughts far from divine

Paint delusions in my mind

As I walk around Northern London looking dapper

I blaze a blunt of green

While the days crawl up my spleen

Existential rage I age the more I suffer

And the rainstorms come and go

With my pestilence in tow

While the days forgo the noises that they buffer

My woman said goodbye

I felt that I could die

But my debt was not done

Death could be mistaken

Cause I came home to dust

And I drink it if I must

If in the modern world

Lust is all we’re chasing

But I think that’s a lie

Because that all that that implies

Is that the eye of thought is fake

And worth erasing

And no withdrawing will be done

When this all benefits the sun

As the grays weigh in the lungs

The wars they’re raging

My job is just a con

Where did it all go wrong?

But the song is worth the silence

Of my supper

And if you ask me again

If the pain was worth the pen

I’d write the names of all my long lost lovers

And if patience is a sin

Then the devil let me in

Tuned my strings and left me in the summer

Cause godly fires being sown

As I contemplate the tone

Of the speech that leaks from Dionysis' brother

But there’s contented weather

In my hometown, my hometown

With divided pleasures

In my hometown, my hometown

It’s survived the fires

My hometown, my hometown

There’s much to admire

In my hometown, my hometown

Survived the fires

My hometown, my hometown

There’s much to admire

In my hometown, my hometown

My hometown

My hometown

My hometown

My hometown

My hometown

My hometown

My hometown

My hometown

My hometown

Ze noemen me stadsmensen

Maar ik ben gewoon arm en blut

En ik provoceer de vormen van denken meer als een rapper

Maar mijn gedachten zijn verre van goddelijk

Verf waanideeën in mijn hoofd

Terwijl ik door Noord-Londen loop en er keurig uitzie

Ik vlam een ​​blunt van groen

Terwijl de dagen in mijn milt kruipen

Existentiële woede Ik word ouder hoe meer ik lijd

En de regenbuien komen en gaan

Met mijn pestilentie op sleeptouw

Terwijl de dagen voorbijgaan aan de geluiden die ze bufferen

Mijn vrouw nam afscheid

Ik voelde dat ik kon sterven

Maar mijn schuld was niet afbetaald

De dood kan zich vergissen

Omdat ik thuiskwam om stof te maken

En ik drink het als het moet

Als in de moderne wereld

Lust is alles wat we najagen

Maar ik denk dat dat een leugen is

Omdat dat alles wat dat inhoudt

Is dat het oog van de gedachte nep is?

En het wissen waard

En er wordt niet opgenomen

Wanneer dit allemaal de zon ten goede komt

Terwijl de grijzen in de longen wegen

De oorlogen die ze voeren

Mijn baan is slechts een oplichterij

Waar ging het allemaal verkeerd?

Maar het lied is de stilte waard

Van mijn avondmaal

En als je het mij nog eens vraagt

Als de pijn de pen waard was

Ik zou de namen van al mijn lang verloren geliefden schrijven

En als geduld een zonde is

Toen liet de duivel me binnen

Stemde mijn snaren en verliet me in de zomer

Omdat goddelijke vuren worden gezaaid

Terwijl ik over de toon nadenk

Van de toespraak die uitlekt van de broer van Dionysis

Maar er is tevreden weer

In mijn woonplaats, mijn geboorteplaats

Met verdeelde genoegens

In mijn woonplaats, mijn geboorteplaats

Het heeft de branden overleefd

Mijn geboorteplaats, mijn geboorteplaats

Er is veel te bewonderen

In mijn woonplaats, mijn geboorteplaats

De branden overleefd

Mijn geboorteplaats, mijn geboorteplaats

Er is veel te bewonderen

In mijn woonplaats, mijn geboorteplaats

Mijn woonplaats

Mijn woonplaats

Mijn woonplaats

Mijn woonplaats

Mijn woonplaats

Mijn woonplaats

Mijn woonplaats

Mijn woonplaats

Mijn woonplaats