Rysunek na Szkle - Krzysztof Krawczyk

Jeszcze sam się uczę siebie żyję

Tak, jak umiem żyć do utraty tchu

Raz mi gorzej z tym, raz lepiej

Rzucam się w zdarzeń rwący nurt, jak w ucieczce

Jak w podróży do zamkniętych

Pukam drzwi byle serce nieść

I choć nic się nie powtórzy, jeszcze raz myślą sięgam wstecz

O, jest gdzieś niebo jak len o, o, o!

Noc za krótka na sen

O, dom, gdzie czeka znów ktoś

I gdzie miejsca jest dość dla spóźnionych gości

O, twój rysunek na szkle tylko na nim już dziś nie ma mnie

Idę dalej, żyję prędzej pragnę

Tracę to, co mam czas doradcą złym

Wieczorami piszę wiersze chociaż ty już nie czytasz ich

Biegną wiosny i jesienie, coraz bardziej dzieli nas

Morze zwykłych spraw, mam już tylko to wspomnienie

Choć i w nim mniej tych jasnych barw

O, jest gdzieś niebo jak len o, o, o

Noc za krótka na sen

O, dom, gdzie czeka znów ktoś

I gdzie miejsca jest dość dla spóźnionych gości

O, twój rysunek na szkle tylko na nim już dziś nie ma mnie

Ale kiedyś sam w pół drogi stanę, cisnę nagle w kąt

Cały ten mój świat, twarz ochłodzę kroplą wody

Jakby mi znów ubyło lat i odnajdę tamten ogień

I gościnny domu próg i przyjazną dłoń

Lecz czy tamtą, twą urodę, zwróci nam rzeki bystra toń

O, jest gdzieś niebo jak len o, o, o

Noc za krótka na sen

O, dom, gdzie czeka znów ktoś

I gdzie miejsca jest dość dla spóźnionych gości

O, twój rysunek na szkle

Tylko na nim już dziś nie ma mnie, nie ma mnie

Laj, la la la la la laj la la la la la laj la la la la la la

Laj, la la la la la laj laj la la la la laj La la la la la la

Laj, la la la la la laj la la la la la laj la la la

Ik ben zelf nog aan het leren, ik leef nog

De manier waarop ik kan leven tot ik buiten adem ben

Soms voel ik me slechter, soms voel ik me beter

Ik werp mezelf in een ruisende stroom, als in een ontsnapping

Zoals reizen naar de gesloten

Ik klop op de deur om mijn hart te dragen

En hoewel er niets meer zal gebeuren, gaan mijn gedachten weer terug

Oh, er is ergens de hemel als een vlas oh oh oh!

De nacht is te kort om te slapen

Oh, thuis, waar weer iemand wacht

En waar plaats is voor late gasten

Oh, jouw tekening op het glas maar erop is niet meer van mij

Ik ga door, leef sneller, ik wil

Ik verlies wat ik heb een slechte raadgever

's Avonds schrijf ik gedichten ook al lees je ze niet meer

De lente en herfst komen eraan en ze verdelen ons steeds meer

Een zee van gewone zaken, ik heb alleen deze herinnering

Hoewel er minder van deze felle kleuren in zitten

Oh, er is ergens de hemel als een vlas, oh oh oh

De nacht is te kort om te slapen

Oh, thuis, waar weer iemand wacht

En waar plaats is voor late gasten

Oh, jouw tekening op het glas maar erop is niet meer van mij

Maar op een dag zal ik halverwege alleen stoppen, mezelf plotseling in een hoek werpen

Dit alles mijn wereld, ik zal mijn gezicht koelen met een druppel water

Alsof mijn jaren weer voorbij waren en ik dat vuur zou vinden

En de drempel van een gastvrij huis en een vriendelijke hand

Maar of de rivieren van jou je schoonheid aan ons zullen teruggeven door de snelle diepten?

Oh, er is ergens de hemel als een vlas, oh oh oh

De nacht is te kort om te slapen

Oh, thuis, waar weer iemand wacht

En waar plaats is voor late gasten

Oh, je tekening op het glas

Alleen is er vandaag geen ik, geen ik

Laj, la la la la la laj la la la la laj la la la la la la

Laj, la la la la la laj laj la la la la laj La la la la la la

Laj, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la