Każdym świtem umiera nasze wczoraj - Krzysztof Krawczyk

Każdym świtem umiera nasze wczoraj

Gdy z ciemności nowy dzień powstaje

Każdym świtem odchodzi nasze wczoraj

W bezpowrotność i w niepamięć

Patrzysz w niebo, jest jasno, coraz jaśniej

Złoto słońca w błękit się ubiera

Nasze wczoraj oddala się i gaśnie

Nasze wczoraj umiera

Nic nie zmienisz, bo nie masz takiej mocy

By odmienić rytm minionych godzin

Dzień za prędko chyli się ku nocy

Noc zbyt szybko odchodzi

Nie odnajdziesz już czasu, który minął

Nie zawrócisz z drogi, więc nie wołaj

Żyjmy, ciesząc się każdą godziną

Bo o świcie umiera nasze wczoraj

Nie odnajdziesz już czasu, który minął

Nie zawrócisz z drogi, więc nie wołaj

Żyjmy, ciesząc się każdą godziną

Bo o świcie umiera nasze wczoraj

Żyjmy, ciesząc się każdą godziną

Bo o świcie umira nasze wczoraj

Żyjmy, ciesząc się każdą godziną

Bo o świcie umira nasze wczoraj

Elke ochtend sterft ons gisteren

Wanneer uit de duisternis een nieuwe dag oprijst

Elke ochtend vertrekt onze gisteren

In onherstelbaarheid en in de vergetelheid

Je kijkt naar de lucht, het is helder, het wordt helderder

Hij kleedt het goud van de zon in blauw

Onze gisteren gaat weg en gaat uit

Die van ons gaat gisteren dood

Je zult niets veranderen omdat je dat soort macht niet hebt

Om het ritme van de voorbije uren te veranderen

De dag gaat te snel over in de nacht

De nacht is te snel voorbij

Je zult de tijd die is verstreken niet meer vinden

Je keert niet terug, dus roep niet

Laten we genieten van elk uur

Omdat ons gisteren sterft bij dageraad

Je zult de tijd die is verstreken niet meer vinden

Je keert niet terug, dus roep niet

Laten we genieten van elk uur

Omdat ons gisteren sterft bij dageraad

Laten we genieten van elk uur

Omdat hij van ons gisteren bij dageraad zal houden

Laten we genieten van elk uur

Omdat hij van ons gisteren bij dageraad zal houden