Журавли - Крестовый туз

Нам, помню, было лет по восемнадцать,

Как жизнь прекрасна в восемнадцать лет…

Когда на озеро мы бегали купаться,

Когда в стогу встречали мы рассвет…

Как в небо синее, как в синие глаза,

На журавлей смотрели мы и всё мечтали…

Но журавлей вернуть нельзя,

Мечты-мечты… мечтами лишь остались…

Припев:

Дайте в юность обратный билет, —

Я сполна уплатил за дорогу!..

А мне в ответ: — «Билетов нет,

А что живой — скажи спасибо Богу!

«А журавли курлычут и поют,

Они о молодости нашей слёзы льют…

Как заплутала жизнь моя шальная,

Как завела меня черти-куда…

Что будет завтра — я сам не знаю,

Шаг влево-вправо — пропал навсегда…

Тепла так мало, солнце редко светит,

А в синем небе журавли летят…

Наверно, где-то смотрят на них дети,

И вместе с ними улететь хотят…

Припев.

Я журавлиной стаи крик услышу,

И треугольник перелётных птиц

Как та свобода дальше всё и выше,

И рвутся слёзы с высохших ресниц.

Зачем слова, зачем пустые клятвы?..

Да и вообще, при чём здесь журавли…

А просто что-то, что — мне не понятно

Те птицы белые на крыльях унесли…

Припев.

Wij, herinner ik me, waren achttien jaar oud,

Hoe mooi is het leven op je achttiende...

Toen we naar het meer renden om te zwemmen,

Toen we de dageraad ontmoetten in een hooiberg...

Als in de blauwe lucht, als in blauwe ogen,

We keken naar de kranen en droomden van alles...

Maar de kranen kunnen niet geretourneerd worden,

Dromen, dromen ... alleen dromen bleven ...

Refrein:

Geef me een retourticket voor de jeugd, -

Ik heb de weg volledig betaald!..

En als reactie op mij: - “Er zijn geen tickets,

En wat leeft - zeg dank je wel aan God!

"En de kraanvogels koeren en zingen,

Ze vergieten tranen over onze jeugd...

Hoe mijn gekke leven verloren ging,

Hoe heb je me in godsnaam geleid...

Wat zal er morgen gebeuren - ik weet het zelf niet

Stap naar links en rechts - voor altijd verdwenen ...

Er is zo weinig warmte, de zon schijnt zelden,

En in de blauwe lucht vliegen de kraanvogels...

Waarschijnlijk kijken ergens kinderen naar hen,

En ze willen met hen wegvliegen...

Refrein.

Ik zal de kreet horen van een zwerm kraanvogels,

En de driehoek van trekvogels

Hoe die vrijheid verder en hoger is,

En tranen vallen uit droge wimpers.

Waarom woorden, waarom lege eden? ..

En trouwens, wat hebben kranen ermee te maken...

Maar gewoon iets dat - ik begrijp het niet

Die witte vogels op vleugels weggevoerd ...

Refrein.