На спецэтапе - Крестовый туз

Где-то среди леса, среди леса

Шёл по спецэтапу эшелон

Вдруг на перегоне загорелся

Пятый сзади с зэками вагон.

Видно чифирнуть решили зэки

Караул вагонный крепко спал…

Ну, а поезд мчался среди леса

Следуя на Западный Урал.

Припев:

А ветер, ветер пламя раздувал,

И языки его аж до небес взлетали…

А ветер, ветер ничего не понимал,

И вместе с ветром в небо души улетали…

И замкнув вагонную проводку,

Вспыхнула обшивка на ветру.

А чифир для зэка — слаще водки, —

Увлеклись, не углядев искру…

Лишь со сна охранник оклемался,

Охренел, тревогу заорал…

А вагон в дыму задыхался,

А вагон уже весь пылал…

Вспыхнул над тайгою факел в ночи,

«Стоп машина!"Лязг тормозов…

Крики, мат и вопли зэков внутри

Слились в миллион голосов…

Спрыгнула охрана, встала гурьбой

Окружила весь вагонзак.

Дулами ощерился серый конвой,

Как клыками стая собак.

Орал начальник, мол: «Cтрелять по всем кто выйдет!!!

Коль хоть один уйдёт, — отдам под трибунал!!!»

И все смотрели как огонь решётки лижет,

А ветер дул — он ничего не понимал…

А зэки рвались сквозь горящие решётки,

Сквозь пол и крышу, каждый факелом горя…

Они орали: «Не стреляйте!!!"во все глотки,

«Откройте дверь!!!"орали зэки зря…

Вот с крыши рухнул человек на оцепление

«Я не уйду!" — он обожжённым ртом кричал,

Но был приказ — приказ стрелять на поражение,

И добросовестно во всех конвой стрелял…

Припев.

Где-то над тайгою робкий рассвет

Как всегда, чуть-чуть занимался…

Через час доклад был: «Сбежавших нет,

И в живых никто не остался»…

Остатки пепла по тайге раздуло,

Вагон отцепленный весь догорел дотла…

Весь личсостав сквозного караула

Был спецуказом награждён тогда…

Помнит только ветер как, издав протяжный стон,

Следуя на Западный Урал,

Вновь помчался поезд, только вот он На один вагон меньше стал…

Где-то среди леса, среди леса

Шёл по спецэтапу эшелон.

Как там получилось — неизвестно…

Загорелся вдруг один вагон…

А ветер, ветер пепел раздувал…

Парили рельсы, тихо остывая…

А ветер, ветер ничего не понимал…

Стонали души, в небеса взмывая…

Ergens midden in het bos, midden in het bos

Het echelon liep langs de special stage

Plotseling vloog in brand op het podium

Vijfde auto achter met veroordeelden.

Het is te zien dat de gevangenen besloten om vals te spelen

De wagenwachter sliep heerlijk...

Nou, de trein raasde door het bos

Naar de westelijke Oeral.

Refrein:

En de wind, de wind wakkerde de vlam aan,

En zijn tongen vlogen omhoog naar de hemel...

En de wind, de wind begreep niets,

En samen met de wind vlogen de zielen de lucht in...

En het sluiten van de wagenbedrading,

De voering vatte vlam in de wind.

En chifir voor een gevangene is zoeter dan wodka, -

We werden meegesleept zonder de vonk te zien...

Pas uit de slaap werd de bewaker wakker,

Fucked up, schreeuwde het alarm ...

En de auto stikte in rook,

En de auto stond al in brand...

Een fakkel vlamde op boven de taiga in de nacht,

"Stop de auto!" Het gekrijs van remmen...

Geschreeuw, obsceniteiten en geschreeuw van veroordeelden binnen

Samengesmolten tot een miljoen stemmen...

Beveiliging sprong eraf, stond op in een menigte

Omsingelde de hele wagen.

Het grijze konvooi ontblootte zijn muilkorven,

Als de hoektanden van een roedel honden.

De chef schreeuwde en zei: “Schiet op iedereen die naar buiten komt!!!

Als er tenminste één vertrekt, zal ik het aan het tribunaal geven!!!”

En iedereen keek toe terwijl het vuur van het rooster likte,

En de wind waaide - hij begreep niets ...

En de gevangenen snelden door de brandende tralies,

Door de vloer en het dak, elk met een fakkel van verdriet...

Ze schreeuwden: "Niet schieten!!!" naar de top van hun longen,

"Doe de deur open!" riepen de gevangenen tevergeefs...

Hier viel een man van het dak op het cordon

"Ik ga niet weg!" riep hij met een verbrande mond,

Maar er was een bevel - een bevel om te schieten om te doden,

En gewetensvol op iedereen geschoten...

Refrein.

Ergens boven de taiga, een schuchtere dageraad

Zoals altijd deed ik een beetje...

Een uur later was de melding: “Er zijn geen ontsnapten,

En niemand bleef in leven"...

De overblijfselen van de as bliezen over de taiga,

De afgekoppelde auto brandde tot de grond af...

Al het personeel van de doorgaande bewaker

Hij kreeg toen een speciaal decreet ...

Alleen de wind herinnert zich hoe, met een lange kreun,

Na de westelijke Oeral,

De trein snelde weer weg, alleen is het nu een wagon minder geworden...

Ergens midden in het bos, midden in het bos

Het echelon ging door de special stage.

Hoe het daar terecht is gekomen is niet bekend...

Plots vloog een auto in brand...

En de wind, de wind blies de as...

Hoge rails, stille verkoeling...

En de wind, de wind begreep er niets van...

Zielen kreunden, zweefden de lucht in...