Туман - Крестовый туз

Вновь растаял туман, словно дым сигареты,

Сняв с заплаканных окон узоры тоски.

Скоро будет весна — уж по всем по приметам,

И опять побегут, зажурчат ручейки.

И разлуку, и боль, и случайную радость,

И несбывшихся ворох надежд брошу тем ручейкам.

Лишь тепло твоих рук я возьму и пьянящую сладость

Этой глупой мечты и отправлюсь к твоим берегам.

Лишь тепло твоих рук я возьму и пьянящую сладость

Этой глупой мечты и отправлюсь к твоим берегам

Может, снова найду — ведь с судьбою мы квиты —

То разбитое счастье, что выронил где-то из рук.

До тех пор я живу, пока вера в душе не убита,

Хоть давно уж звучит в ней струны оборвавшейся звук.

И пускай я грешил, да и жил я бродягой —

Не кори же за то, что минуло за давностью лет.

На задворках души лишь осталась казённой бумагой

Пережитая боль — та, которой давно уже нет.

А по небу вверху, словно листья, гонимые ветром,

Прошлой жизни туман всё летит, разрываясь в куски.

Скоро будет весна, а за ней долгожданное лето,

И к зеленым морям побегут, зажурчат ручейки.

Скоро будет весна, а за ней долгожданное лето,

И к далёким морям побегут, зажурчат ручейки.

И разлуку, и боль, и случайную радость,

И несбывшихся ворох надежд брошу тем ручейкам.

Лишь тепло твоих рук я возьму и пьянящую сладость

Этой глупой мечты и отправлюсь к твоим берегам.

Лишь тепло твоих рук я возьму и пьянящую сладость

Этой глупой мечты и отправлюсь к твоим берегам.

Лишь тепло твоих рук я возьму и пьянящую сладость

Этой глупой мечты и отправлюсь к твоим берегам.

De mist smolt weer, als de rook van een sigaret,

Ik heb patronen van melancholie verwijderd uit betraande ramen.

De lente komt eraan - volgens alle tekenen,

En ze zullen weer rennen, de beken zullen murmelen.

En scheiding, en pijn, en toevallige vreugde,

En ik zal een hoop onvervulde hoop op die streams werpen.

Alleen de warmte van je handen zal ik nemen en bedwelmende zoetheid

Deze stomme droom en ik ga naar jouw kusten.

Alleen de warmte van je handen zal ik nemen en bedwelmende zoetheid

Deze stomme droom en ik ga naar jouw kusten

Misschien vind ik het terug - we zijn tenslotte zelfs met het lot -

Dat gebroken geluk dat ik ergens uit mijn handen liet vallen.

Zolang ik leef, totdat het geloof in mijn ziel is gedood,

Al klinken er al heel lang de snaren van een gebroken klank in.

En laat me zondigen, en ik leefde als een zwerver -

Maak geen verwijten voor wat er is verstreken sinds het verjaren van jaren.

In de achtertuin van de ziel bleef alleen overheidspapier over

De ervaren pijn is de pijn die er niet meer is.

En door de lucht daarboven, als bladeren voortgedreven door de wind,

De mist van het vorige leven blijft vliegen, in stukken gescheurd.

De lente zal spoedig komen, gevolgd door de langverwachte zomer,

En ze zullen rennen naar de groene zeeën, beken zullen murmelen.

De lente zal spoedig komen, gevolgd door de langverwachte zomer,

En ze zullen rennen naar de verre zeeën, beken zullen murmelen.

En scheiding, en pijn, en toevallige vreugde,

En ik zal een hoop onvervulde hoop op die streams werpen.

Alleen de warmte van je handen zal ik nemen en bedwelmende zoetheid

Deze stomme droom en ik ga naar jouw kusten.

Alleen de warmte van je handen zal ik nemen en bedwelmende zoetheid

Deze stomme droom en ik ga naar jouw kusten.

Alleen de warmte van je handen zal ik nemen en bedwelmende zoetheid

Deze stomme droom en ik ga naar jouw kusten.