Солдат - Крестовый туз

Афган, Чечня и Дагестан, а раньше — Карабах.

Умел везде он воевать — в долинах и в горах.

Его все знали: весельчак со шрамом на щеке,

До дырок стёртый автомат прирос к его руке.

Он умел никогда не скучать,

Он хотел даже смерть приручать,

А когда отправлялся он в бой,

Ангел пел над его головой:

«Солдат, солдат, возвращайся домой!

Солдат, солдат, возвращайся живой!

Не надо денег, не надо наград —

Ты просто домой возвращайся, солдат!

Солдат… солдат…»

Здоров, как танк — я не шучу, сто двадцать выжимал!

Он если хлопал по плечу — чуть кости не ломал.

Да только пуле всё равно: здоровый иль хиляк,

За ним она летит давно, да не найдёт никак.

Он умел никогда не скучать,

Он хотел даже смерть приручать,

А когда отправлялся он в бой,

Ангел пел над его головой:

«Солдат, солдат, возвращайся домой!

Солдат, солдат, возвращайся живой!

Не надо денег, не надо наград —

Ты просто домой возвращайся, солдат!

Солдат…»

Я помню тот палящий зной, команду: «Борт, на взлёт!»

Как помахал он всем рукой и двинул в самолёт,

Как оглянулся, поглядел секунду лишь одну,

Сказал: «Пока!»

и улетел в какую-то войну…

Сегодня проводы опять, и горькую все пьют…

Сегодня тосты говорят, что может не убьют…

А где-то дым, а где-то кровь, а где-то снова бой…

Давайте выпьем, пацаны, чтоб он пришёл живой.

Он умел никогда не скучать,

Он хотел даже смерть приручать,

А когда отправлялся он в бой,

Ангел пел над его головой:

«Солдат, солдат, возвращайся домой!

Солдат, солдат, возвращайся живой!

Не надо денег, не надо наград —

Ты просто домой возвращайся, солдат!

Солдат… солдат…

Солдат… солдат…»

Afghanistan, Tsjetsjenië en Dagestan, en eerder - Karabach.

Hij wist overal te vechten - in de valleien en in de bergen.

Iedereen kende hem: een vrolijke kerel met een litteken op zijn wang,

Aan de gaten plakte het gewiste machinegeweer aan zijn hand.

Hij wist hoe hij zich nooit moest vervelen,

Hij wilde zelfs de dood temmen,

En toen hij ten strijde trok,

Een engel zong boven zijn hoofd:

"Soldaat, soldaat, kom naar huis!

Soldaat, soldaat, kom levend terug!

Heb geen geld nodig, heb geen onderscheidingen nodig -

Kom gewoon terug naar huis, soldaat!

Soldaat... soldaat...'

Gezond als een tank - ik maak geen grapje, ik heb honderdtwintig geperst!

Als hij op de schouder klopte, brak hij bijna een bot.

Ja, alleen de kogel maakt niet uit: gezond of broos,

Ze vliegt hem al heel lang achterna, maar ze zal hem op geen enkele manier vinden.

Hij wist hoe hij zich nooit moest vervelen,

Hij wilde zelfs de dood temmen,

En toen hij ten strijde trok,

Een engel zong boven zijn hoofd:

"Soldaat, soldaat, kom naar huis!

Soldaat, soldaat, kom levend terug!

Heb geen geld nodig, heb geen onderscheidingen nodig -

Kom gewoon terug naar huis, soldaat!

Soldaat…"

Ik herinner me die verzengende hitte, het bevel: "Airboard, take off!"

Hoe hij met zijn hand naar iedereen zwaaide en in het vliegtuig stapte,

Toen ik terugkeek, slechts één seconde keek,

Zei: "Dag!"

en vloog weg naar een soort oorlog...

Vandaag weer afscheid nemen, en iedereen drinkt bitter...

Vandaag zeggen ze toasts die ze misschien niet zullen doden...

En ergens is rook, en ergens is bloed, en ergens is er weer een gevecht...

Laten we drinken, jongens, zodat hij tot leven komt.

Hij wist hoe hij zich nooit moest vervelen,

Hij wilde zelfs de dood temmen,

En toen hij ten strijde trok,

Een engel zong boven zijn hoofd:

"Soldaat, soldaat, kom naar huis!

Soldaat, soldaat, kom levend terug!

Heb geen geld nodig, heb geen onderscheidingen nodig -

Kom gewoon terug naar huis, soldaat!

Soldaat... soldaat...

Soldaat... soldaat...'