Kaksonen - Kotiteollisuus

Sarvipäällä karvainen häntä roikkuu koipien välissä

Vuoren mustan sisässä se kulkee riiviö rinnan sisässä

Ja sillä on sisarensa Päivänsäde vankinaan, se pitää sitä omanaan

Vaan sitä uskalla ei kuin matkan takaa tuijottaa

CHORUS: Ja yötä yksin kulkee kaksonen

Maailman loppuun asti miettien

Mikä on outo tunne rinnassa

Ei raukka rakkautta tunnista

Kevät ei riisu hamettaan, odottaa valoa saapumaan, piilostaan

Sillä halla korpikuusen alla vain tiukentaa otettaan

Päivä riutuu vuoren sisässä, nuolee haavojaan, kuolee pois,

kun ei kaksonen tahdo käsistään päästää tätä kauneutta

CHORUS

Kun toinen riutuu pois, heikkenee,

niin toinen miettii miksi pahenee tuo outo tunne polon rinnassa

Ei raukka rakkautta tunnista

Ei silmä näy pimeässä, eikä kulkijasta tästä varjoa lankea

Ei hengityksen huurua näy, ei jälkeä jää kunse käy valkoista hankea

Päivänsäteen ottaa syliin, matka tuonen kylmiin kyliin alkaa ankea

On pimeä tie ja kyyti jäinen, vastassa joukko tuhatpäinen, kuolonkankea

De harige staart van de hoornkop hangt tussen de poten

Binnen de berg zwart, het loopt langs de borst in de borst

En ze heeft haar zus, de prins van de zon, en ze heeft het

Maar durf er niet naar te staren

CHORUS: En de tweeling rent de nacht alleen door

Denken tot het einde van de wereld

Wat een raar gevoel in de borst

Geen laffe liefde om te herkennen

De lente doet haar rok niet uit, wachtend tot het licht komt, zich verstoppen

Want de vorst onder de raaf verstevigt alleen zijn greep

De dag zal op de berg vallen, en hij zal de wonden likken en sterven;

wanneer geen enkele tweeling deze schoonheid wil loslaten

REFREIN

Als iemand wegvalt, verzwakt hij,

dus de ander vraagt ​​zich af waarom dat rare gevoel in Polo's borst erger wordt

Geen laffe liefde om te herkennen

Het oog wordt niet gezien in het donker en er valt geen schaduw op de ruiter

Er verschijnen geen ademhalingsdampen, er blijft geen spoor achter als je op een wit project gaat

De stralen van de dag nemen het over, de reis naar de koude dorpjes van Tuonen begint ellendig te worden

Er is een donkere weg en de rit is ijzig, geconfronteerd met een groep duizendkoppige, dodelijke stokken