Kaihola - Kotiteollisuus

Rakastamme aivan kuin

tarinaa olisi vielä jäljellä

onnellista loppua

odotamme siellä

missä Jumala nauraa kirkoille,

papeille, rituaaleille,

kauniille alttaritauluille

koko maailmalle

En voi tarjota lohtua

sillä olen vain ihminen

en voi tarjota lämpöä

sillä itsekin palelen

Kaikki meistä hamuaa

edes pientä palaa taivaasta

kuolon kainalossa

täällä Kaiholassa

maailmassa, jossa

käsi muuttuu luiseksi nyrkiksi

pilvilinnat tomuksi

haavekuvaksi

En voi tarjota lohtua

sillä olen vain ihminen

en voi tarjota lämpöä

sillä itsekin palelen

ja maata astelee

varjo mustuvan taivaan

yllään yön kylmä laulu

We houden van net als

er zou nog een verhaal over zijn

gelukkig einde

we wachten daar

waar God lacht om kerken,

voor priesters, rituelen,

voor prachtige altaarstukken

aan de hele wereld

Ik kan geen troost bieden

want ik ben maar een man

ik kan geen warmte leveren

want ik bevries mezelf

We zitten allemaal in de problemen

zelfs een kleine brandwond uit de lucht

dood in de oksel

hier in Kaihola

in een wereld waar

de hand verandert in een benige vuist

wolkenkastelen tot stof

droombeeld

Ik kan geen troost bieden

want ik ben maar een man

ik kan geen warmte leveren

want ik bevries mezelf

en de aarde loopt

schaduw van de zwart wordende lucht

het dragen van een nacht koud lied