Yr Husband - Kevin Devine

Your husband,

He drinks like a writer,

But he writes like a banker,

I hope his pens all run dry.

You watch him from your cave in the corner,

Full moon eyes flame and flicker,

The wild way that I like.

From my part,

I pretend I don’t notice

Dumb friend you’re a poet,

And I could do this all night.

And I’ll stay like that,

Hands locked in my lap,

What I want jailed up in my mind,

Until I slide to sleep

Where you’re waitin' for me,

And we do what we want to,

And shut ourselves off for the night.

Til morning barrels in like a brides maid,

Drunk and desperate for her day,

Drags me out, picks a fight.

And I see I’m alone here

Picture frames and a hot plate

Stubborn sun spites the hallways

Paint chips blink yellow white.

And I’m stretching, in the act of forgetting,

Bear teeth and blood letting,

Signals crossed half my life.

And the local grown

Sees your notes towards my home,

Dreaming fits as we crawl underground,

And you’re shedding skin,

So I keep what I can.

Yeah I fill up my pockets,

And stuff all that’s left in my mouth.

Now you are a part of me,

For as long as I sleep.

I could trick myself into a trance,

Where were as firm as facts,

And I don’t give you back

Every morning the sun comes to shuttle you back to your man.

Jouw echtgenoot,

Hij drinkt als een schrijver,

Maar hij schrijft als een bankier,

Ik hoop dat zijn pennen allemaal opdrogen.

Je kijkt naar hem vanuit je grot in de hoek,

Volle maan ogen vlammen en flikkeren,

De wilde manier die ik leuk vind.

Van mijn kant,

Ik doe alsof ik het niet merk

Domme vriend, je bent een dichter,

En ik zou dit de hele nacht kunnen doen.

En ik blijf zo,

Handen opgesloten in mijn schoot,

Wat ik in mijn gedachten wil opsluiten,

Tot ik in slaap glijd

Waar je op me wacht,

En we doen wat we willen,

En sluiten ons af voor de nacht.

Til de ochtend binnen als een bruidsmeisje,

Dronken en wanhopig op zoek naar haar dag,

Sleurt me eruit, kiest een gevecht.

En ik zie dat ik hier alleen ben

Fotolijsten en een kookplaat

Hardnekkige zon plaagt de gangen

Verfchips knipperen geel wit.

En ik rekte me uit, terwijl ik aan het vergeten was,

Berentanden en bloedvergieten,

Signalen kruisten de helft van mijn leven.

En de lokale geteelde

ziet je aantekeningen richting mijn huis,

Dromen past als we onder de grond kruipen,

En je verliest huid,

Dus ik bewaar wat ik kan.

Ja, ik vul mijn zakken,

En stop alles wat er nog in mijn mond zit.

Nu ben je een deel van mij,

Zolang ik slaap.

Ik zou mezelf in trance kunnen brengen,

Waar waren zo vast als feiten,

En ik geef je niet terug

Elke ochtend komt de zon om je terug te brengen naar je man.