You'll Only End Up Joining Them - Kevin Devine

Tonight I’m posed and popping like a peacock

I’m pressing flesh, I’m smiling big, my spinning head sings «Stop, just stop»

Cause what used to calm me down

Just rips my life to ribbons now

So I keep smiling, I find my window and quick cut out

These days my hangman’s hunger makes my gut kick

My sleeping mind, could map it blind

A flask, a key, a bag, a fifth

I try to will myself away

While shouting habits plead their case

So when the sun sears through my eyes

My beggar’s brain can’t compromise

I splash cold water, I draw the curtains, I stay inside

And I can’t say that it’s a sickness, more like a stranger I ask in And later realize, was a strangler

Slipping nooses in my den

But I was lonely so I asked him, «Would you tie that one on me?»

It wasn’t his fault, I was eager, and I was weak

So as I inch towards resolution

Yea I’m not sure which life feels right

A narrow noose or the wading water

The hanging head, sore open eyes

I know my brother he went one way

And at the fork I heard him say

«Don't you follow, don’t go making my mistakes»

And I realized what he meant

Don’t kill yourself to raise the dead

It never works you’ll only end up joining them

Vanavond ben ik geposeerd en knal ik als een pauw

Ik druk op vlees, ik lach groots, mijn draaiende hoofd zingt "Stop, stop gewoon"

Want wat me vroeger kalmeerde

Verscheurt mijn leven nu aan linten

Dus ik blijf lachen, ik vind mijn raam en haak snel af

Tegenwoordig maakt de honger van mijn galgje mijn darmen

Mijn slapende geest, zou het blind in kaart kunnen brengen

Een fles, een sleutel, een tas, een vijfde

Ik probeer mezelf weg te jagen

Terwijl schreeuwgewoonten hun zaak bepleiten

Dus wanneer de zon door mijn ogen gloeit

Het brein van mijn bedelaar kan geen compromissen sluiten

Ik spetter koud water, ik trek de gordijnen dicht, ik blijf binnen

En ik kan niet zeggen dat het een ziekte is, meer als een vreemdeling die ik binnenvraag en later besef, was een wurger

Stroppen uitglijden in mijn studeerkamer

Maar ik was eenzaam, dus ik vroeg hem: "Zou je die aan mij willen binden?"

Het was niet zijn schuld, ik was gretig en ik was zwak

Dus terwijl ik op weg ben naar resolutie

Ja, ik weet niet zeker welk leven goed voelt

Een smalle strop of het wadende water

Het hangende hoofd, zere open ogen

Ik weet dat mijn broer een kant op ging

En bij de splitsing hoorde ik hem zeggen:

«Volg je niet, maak mijn fouten niet»

En ik realiseerde me wat hij bedoelde

Dood jezelf niet om de doden op te wekken

Het werkt nooit, je wordt er alleen maar lid van