The Burning City Smoking - Kevin Devine

40 million refugees with no place on this earth to call their home

One for every aimless graduate with nothing else to show for it but loans

And those of us who make a mark using someone else’s blood

Our western stain won’t wash away, won’t vanish in the flood

It’s just deeper with each hurricane and tidal wave and war

Oh whoa oh woh

We want everything we see and once it’s gone we just want more

Atlas had those shoulders, we’ve got Am bien and Jamesons and blow

To bind us in a bubble, keep the newsprint nightmare distant and remote

But when we wake in guillotines and pitch our screaming fits

When the Governor strikes up the band and gags our parted lips

When the worst case shows up dressed and dazzling ready for the ball

Oh whoa oh woh

Boy that bubble’s bound to burst and what a tragic way to fall

The tabloids tell us hate the rat who strikes those subways closed and puts you

out

Forget those 50-hour tunnel weeks inhaling steel dust poison through his mouth

Well if he don’t deserve a pension that makes his family feel secure

If we’re now so disconnected it’s our reflections we ignore

And if our constant choice is skimming past the writing on the wall

Oh whoa oh woh

Then I’m sad to say we’re lost and I’m embarrassed for us all

So most days I can’t put to rest the burning city smoking in my mind

And I play pretend the principals are nothing more than actors running lines

And I stumble through a movie set where torture victims laugh

At abandoned journalist who juggled knives and daggered glass

While they entertain the marble Heads of State and CEO’s

Oh whoa oh woh

I stagger past anarchist extras through saloon doors painted gold

So I turn and I see Uncle Sam, walks out of wardrobe ready for the shoot

So I walk right up and talk to him, I tell him that I’m scared and I’m confused

While they test the cameras out and get the lighting right, while catering

fills coffee cups and carves up apple pie

And while the stylists trim his beard and straighten those lapels

Oh whoa oh woh

I ask his empire eyes what made him drive us straight to hell

And as my daydream ends he stands ashamed, a shocked and shattered shell

But there’s never any answer for my starving tongue to tell

Oh whoa oh woh oh oh

Cause the director’s shouting action, I’m thrown off set, it’s just as well

40 miljoen vluchtelingen zonder plek op deze aarde om hun thuis te noemen

Eén voor elke doelloze afgestudeerde die niets anders kan laten zien dan leningen

En degenen onder ons die een indruk maken met het bloed van iemand anders

Onze westerse vlek zal niet wegspoelen, zal niet verdwijnen in de vloed

Het is gewoon dieper met elke orkaan en vloedgolf en oorlog

Oh, oh, oh, oh

We willen alles wat we zien en als het weg is, willen we gewoon meer

Atlas had die schouders, we hebben Am bien en Jamesons en blow

Om ons in een luchtbel te binden, houdt u de krantenpapiernachtmerrie ver en afgelegen

Maar als we wakker worden in de guillotines en onze gillende aanvallen laten horen

Wanneer de gouverneur de band aanslaat en onze geopende lippen de mond snoert

Wanneer het ergste geval gekleed en oogverblindend opduikt, klaar voor het bal

Oh, oh, oh, oh

Tjonge, die bubbel zal zeker barsten en wat een tragische manier om te vallen

De roddelbladen vertellen ons dat ze een hekel hebben aan de rat die die metro's dichtslaat en jou neerzet

uit

Vergeet die 50 uur durende tunnelweken waarin hij staalstofgif door zijn mond inademt

Nou, als hij geen pensioen verdient waardoor zijn gezin zich veilig voelt

Als we nu zo losgekoppeld zijn, zijn het onze reflecties die we negeren

En als onze constante keuze voorbij het schrijven aan de muur is

Oh, oh, oh, oh

Dan ben ik verdrietig om te zeggen dat we verdwaald zijn en ik schaam me voor ons allemaal

Dus de meeste dagen kan ik de brandende rokende stad niet tot rust brengen in mijn gedachten

En ik doe alsof de hoofdrolspelers niets meer zijn dan acteurs die een zinnetje maken

En ik strompel door een filmset waar slachtoffers van martelingen lachen

Bij een in de steek gelaten journalist die jongleerde met messen en dolkglas

Terwijl ze de marmeren staatshoofden en CEO's vermaken

Oh, oh, oh, oh

Ik strompel langs anarchistische figuranten door saloondeuren die goud geverfd zijn

Dus ik draai me om en ik zie Uncle Sam, loopt de kledingkast uit, klaar voor de shoot

Dus ik loop naar hem toe en praat met hem, ik zeg hem dat ik bang ben en in de war ben

Terwijl ze de camera's uittesten en de verlichting goed regelen, tijdens de catering

vult koffiekopjes en snijdt appeltaart in stukken

En terwijl de stylisten zijn baard trimmen en die revers rechttrekken

Oh, oh, oh, oh

Ik vraag zijn imperiumogen waardoor hij ons rechtstreeks naar de hel dreef

En als mijn dagdroom eindigt, staat hij beschaamd, een geschokt en verbrijzeld omhulsel

Maar er is nooit een antwoord voor mijn uitgehongerde tong om te vertellen

Oh, oh, oh, oh, oh, oh

Oorzaak van de schreeuwende actie van de regisseur, ik word van de set gegooid, het is net zo goed