Noose Dressed Like a Necklace - Kevin Devine

A Cadillac drives down my street

A bead of sweat pouring slow down a palm line

I see a bumper sticker: it’s a bearded man with a wanted sign

A myth we’ve made to scare our fears away;

A slogan that we slap on all our misdirected hate;

A muddy symbol meant to mitigate our pain

But it’s really just a desert corpse we painted on a wall out in some cave,

anyway

I don’t know where he’s gonna park that thing

My neighborhood drunk’s on line at the deli

With his shaky hands and swollen face he waits for his coffee

He blacks out curbside every night, and every day crawls back toward Wall Street

So I don’t see it like it’s «us» and «them»

I just see everybody working for that same eternal weekend

Droning on and on and on and never doing what we’ve wanted

Heavy legs, two steps behind some forever-dangling carrot

And I’m tired of it

Well, who’s to say that we can’t just fucking change it?

Well I know it seems dramatic but I treat it like a crisis --

From the office to the coffin, all our time and talent wasted

And that weight against your throat, is that a noose dressed like a necklace?

From here, I couldn’t really tell the difference

Either way, I say let’s not take any chances

'Cause I don’t know where he’s gonna park that thing

No, I don’t know where he’s gonna park that thing

No, I don’t know where he’s gonna park that thing

Een Cadillac rijdt door mijn straat

Een druppel zweet die een palmlijn vertraagt

Ik zie een bumpersticker: het is een bebaarde man met een Gezocht-bordje

Een mythe die we hebben gemaakt om onze angsten weg te jagen;

Een slogan die we op al onze verkeerd gerichte haat slaan;

Een modderig symbool bedoeld om onze pijn te verzachten

Maar het is eigenlijk gewoon een woestijnlijk dat we op een muur in een grot hebben geschilderd,

hoe dan ook

Ik weet niet waar hij dat ding gaat parkeren

De dronkaard uit de buurt is online bij de delicatessenwinkel

Met zijn trillende handen en opgezwollen gezicht wacht hij op zijn koffie

Hij verduistert elke avond de stoeprand en kruipt elke dag terug naar Wall Street

Dus ik zie het niet alsof het "wij" en "zij" zijn

Ik zie iedereen gewoon werken voor datzelfde eeuwige weekend

Dronken door en door en door en nooit doen wat we wilden

Zware benen, twee stappen achter een eeuwig bungelende wortel

En ik ben het zat

Nou, wie zegt dat we het niet zomaar kunnen veranderen?

Ik weet dat het dramatisch lijkt, maar ik behandel het als een crisis --

Van kantoor tot kist, al onze tijd en talent verspild

En dat gewicht op je keel, is dat een strop gekleed als een ketting?

Vanaf hier kon ik het verschil niet echt zien

Hoe dan ook, ik zeg: laten we geen risico nemen

Omdat ik niet weet waar hij dat ding gaat parkeren

Nee, ik weet niet waar hij dat ding gaat parkeren

Nee, ik weet niet waar hij dat ding gaat parkeren