Murphy's Song - Kevin Devine

I cry at her bowl, dog’s dying day

A bone in her bowl, a watery grave

See, I am a sailor, but I’m not so great

I keep fishin' for roadkill, passin' out on the waves

Shimmering sea, stretched end to end

A flickering bowl, A Shivering friend

See, that’s Mr. Murphy, my leathery brave

He’s whimpering «Taps» now, for his plank-walk parade

I’ve never been a joiner, no, I’ve quit every team I’ve been on

Now I’m crying in my coffee, that’s not sea salt in my eyes

Cause me and Murphy, we have been through it, and I hate watching him die

(whistling)

So I wait for my wisdom, like I wait for my wife

Like I wait for a story, helps me wait out the night

Like when I was an archer, but I couldn’t shoot straight

I broke all of ma’s windows, I poked holes through her drapes

And I laugh to myself, but I can’t tell you why

The hung-over sun, sneaks back in the sky

But Murphy went peaceful, he went decent and right

At least better than I will, when it’s my turn to die

And I wear his collar on my wrist

And I bury him down at the beach

No crying, no coffin, just a body and a hole

No praying, no singing, no saving any souls

The only thing I’m saving, yeah

Is a bone inside a bowl

Ik huil om haar kom, de sterfdag van de hond

Een bot in haar kom, een waterig graf

Kijk, ik ben een zeeman, maar ik ben niet zo geweldig

Ik blijf vissen naar verkeersdoden en ga op de golven voorbij

Glinsterende zee, gestrekt van begin tot eind

Een flikkerende kom, een rillende vriend

Kijk, dat is meneer Murphy, mijn leerzame dappere

Hij jammert nu «Taps», voor zijn plank-walk-parade

Ik ben nog nooit lid geweest, nee, ik heb elk team verlaten waar ik heb gezeten

Nu huil ik in mijn koffie, dat is geen zeezout in mijn ogen

Omdat ik en Murphy het hebben meegemaakt, en ik haat het om hem te zien sterven

(fluitend)

Dus ik wacht op mijn wijsheid, zoals ik op mijn vrouw wacht

Zoals ik wacht op een verhaal, helpt me de nacht af te wachten

Zoals toen ik een boogschutter was, maar ik niet recht kon schieten

Ik brak alle ramen van mama, ik prikte gaten door haar gordijnen

En ik lach in mezelf, maar ik kan je niet vertellen waarom

De hangende zon sluipt terug in de lucht

Maar Murphy ging vreedzaam, hij ging fatsoenlijk en goed

In ieder geval beter dan ik, wanneer het mijn beurt is om te sterven

En ik draag zijn halsband om mijn pols

En ik begraaf hem op het strand

Geen gehuil, geen doodskist, alleen een lichaam en een gat

Niet bidden, niet zingen, geen zielen redden

Het enige wat ik spaar, yeah

Is een bot in een kom?