Ты меня уже не полюбишь - Каролина

Когда в ночи прозвучит еле слышно «прощай»,

Как первый снег над опавшей листвою,

За поворотом исчезнет последний трамвай

И увезёт моё счастье с собою.

За поворотом исчезнет последний трамвай

И увезёт моё счастье с собою.

Последний раз я взмахну на прощанье рукой,

И злая ночь мне молчаньем ответит,

Моя душа надорвётся от боли такой,

Но ты уже не узнаешь об этом.

Моя душа надорвётся от боли такой,

Но ты уже не узнаешь об этом.

Ты меня уже не полюбишь,

Ты меня уже не полюбишь,

В наше прошлое заперта дверь.

Ты меня уже не полюбишь,

Ты меня уже не полюбишь,

Вот и всё, мы чужие теперь.

Моя любовь, за которую ты всё решил,

Оборвалась недописанной строчкой,

Но то кольцо, что на свадьбу ты мне подарил,

Я сохраню нашей маленькой дочке.

Но то кольцо, что на свадьбу ты мне подарил,

Я сохраню нашей маленькой дочке.

Ты меня уже не полюбишь,

Ты меня уже не полюбишь,

В наше прошлое заперта дверь.

Ты меня уже не полюбишь,

Ты меня уже не полюбишь,

Вот и всё, мы чужие теперь.

А я смогу, я сумею тебя позабыть,

Вот только слёзы дрожат на ресницах,

Зачем судьба позволяет так сильно любить,

Когда на век суждено разлучиться.

Зачем судьба позволяет так сильно любить,

Когда на век суждено разлучиться.

Ты меня уже не полюбишь,

Ты меня уже не полюбишь,

В наше прошлое заперта дверь.

Ты меня уже не полюбишь,

Ты меня уже не полюбишь,

Вот и всё, мы чужие теперь.

Ты меня уже не полюбишь,

Ты меня уже не полюбишь,

В наше прошлое заперта дверь.

Ты меня уже не полюбишь,

Ты меня уже не полюбишь,

Вот и всё, мы чужие теперь.

Вот и всё, мы чужие теперь.

Wanneer je 's nachts nauwelijks "tot ziens" kunt horen,

Als de eerste sneeuw over gevallen bladeren,

De laatste tram verdwijnt om de hoek

En neem mijn geluk met hem mee.

De laatste tram verdwijnt om de hoek

En neem mijn geluk met hem mee.

Voor de laatste keer zal ik met mijn hand zwaaien,

En de boze nacht zal mij antwoorden met stilte,

Mijn ziel zal scheuren van zoveel pijn,

Maar je weet er niets meer van.

Mijn ziel zal scheuren van zoveel pijn,

Maar je weet er niets meer van.

Je zult niet meer van me houden

Je zult niet meer van me houden

De deur naar ons verleden is op slot.

Je zult niet meer van me houden

Je zult niet meer van me houden

Dat is alles, we zijn nu vreemden.

Mijn liefde, waarvoor jij alles hebt besloten,

onderbroken door een onvoltooide lijn,

Maar de ring die je me gaf voor de bruiloft

Ik zal onze kleine dochter houden.

Maar de ring die je me gaf voor de bruiloft

Ik zal onze kleine dochter houden.

Je zult niet meer van me houden

Je zult niet meer van me houden

De deur naar ons verleden is op slot.

Je zult niet meer van me houden

Je zult niet meer van me houden

Dat is alles, we zijn nu vreemden.

En ik kan, ik kan je vergeten,

Hier zijn gewoon tranen die op de wimpers trillen,

Waarom staat het lot je toe om zoveel lief te hebben?

Wanneer je voorbestemd bent om voor een eeuw uit elkaar te gaan.

Waarom staat het lot je toe om zoveel lief te hebben?

Wanneer je voorbestemd bent om voor een eeuw uit elkaar te gaan.

Je zult niet meer van me houden

Je zult niet meer van me houden

De deur naar ons verleden is op slot.

Je zult niet meer van me houden

Je zult niet meer van me houden

Dat is alles, we zijn nu vreemden.

Je zult niet meer van me houden

Je zult niet meer van me houden

De deur naar ons verleden is op slot.

Je zult niet meer van me houden

Je zult niet meer van me houden

Dat is alles, we zijn nu vreemden.

Dat is alles, we zijn nu vreemden.