Романс - Каролина

Не предавай моей надежды,

Когда душа совсем обнажена.

Скажи мне вновь, скажи как прежде,

Что я тебе еще нужна…

Пусть эта ложь меня согреет,

Как согревает землю первый снег…

Твоя душа не обеднеет,

А время чуть замедлит бег…

Пускай разлука неизбежна,

И поутру ты скажешь мне «прощай»,

Но в этот час моей надежды

Не предавай, прошу, не предавай…

Verraad mijn hoop niet

Wanneer de ziel volledig naakt is.

Vertel me nog een keer, vertel me zoals eerder

Wat heb je me nog meer nodig...

Laat deze leugen me warm houden

Hoe de eerste sneeuw de aarde verwarmt...

Je ziel zal niet arm zijn

En de tijd zal een beetje vertragen...

Laat scheiding onvermijdelijk zijn

En in de ochtend zul je me "tot ziens" zeggen

Maar in dit uur van mijn hoop

Niet verraden, alsjeblieft niet verraden...