Schlüsselreize - Kamikazes

Ich bin außer mir, eine Stimme, die mit jedem Stückchen Abstand etwas lauter

wird

Gestalt im Augenwinkel nie genau fixiert

Das Raubtier, ich mach' keinen Krach vor deiner Haustür, glaub’s mir

Ich tiger' tagelang in grau meliert die vier Wände auf und ab, warte darauf,

dass was passiert

Zaungäste, Augenzwinkern dechauffiert, jeden Sonntag um halb vier treibt ihre

Schaulust sie zu mir

Und plötzlich ist er so was von träge weder Tugend noch Ehre

Kein Kodex einer Jugendbewegung, du brauchst Zuflucht in der Szene

Ich suche nach Erlösung in dem lupenreinen Elend

Der innere Bluthund hält jeden Kompromiss einzugehen mit denen alle Kraft

entgegen

Immer angespannt hoch zehn, «School of Hardknocks», jeder Tag ist gut um

abzugeh’n

Und jetzt geh ab, lass deine Klasse steh’n (geh ab)

Und gib Acht vor den Lehrern mit den klaren Regeln

Lass deine Kameraden im Stich

Ganz so, als erwarteten sie es nicht

Nacht- und Nebelsicht ist aktiviert, Scheinwerfer aus

Ich hau' heimlich ab zu mir, nur noch 'ne Notiz auf dem Blatt Papier

Deine Leute tragen kesse Sprüche auf dem Leinenbeutel

Was ein armes Feindbild, aber reicht für heute

Ich lauf' mit meinen Freibeutern, armen Teufeln durch die Nacht

Wahnhafte Jagd nach den kleinen Freuden

Weißte, kommt 'n Haufen schlechtgelaunter Clowns ins Haus deiner Eltern und

klaut, wie die Elstern

Sind es ich und meine Gleichgesinnten

Das immer gleiche scheiß Gesindel auf private parties von reichen Kindern

Solang der Vorrat reicht, sind wir hier

War geplant als Pärchenabend, jetzt umwerben deine Herzensdame

Verranzte charmante Hyänen mit zu viel Rauch vor der Fresse, um die Augen zu

sehen

Und jeder weiß es, deine Jungs sind zart besaitet

Dinieren fleißig, sitzen bei Bedarf da, wie Fragezeichen

Nix Männlichkeit, nix Ehre, nix Stolz

Ich chill' mit Jungs, die auf die Fresse kriegen woll’n

Empfindsam, verwundbar, doch den Schädel aus Holz

Und Benehmen, das keinen erkennbaren Regeln mehr folgt

Es sind Schlüsselreize, die uns weiterführen

Für unser kleines Stück ekelhaftes Wir-Gefühl

Ik ben buiten mezelf, een stem die luider wordt met elke centimeter afstand

zullen

Figuur nooit precies in de ooghoek gefixeerd

Het roofdier, ik zal geen enkel geluid maken als je voor de deur staat, geloof me

Dagenlang tijger ik op en neer langs de vier muren in gevlekt grijs, wachtend

dat wat er gebeurt

Toeschouwers, met een knipoog uit hun chauffeur gereden, rijden elke zondag om half vier de hunne

Ze wil me aankijken

En plotseling is hij zo traag van noch deugd noch eer

Geen code van een jeugdbeweging, je hebt toevluchtsoord nodig in de scene

Ik zoek heil in onberispelijke ellende

De innerlijke bloedhond stopt met het sluiten van compromissen met degenen van alle sterkte

tegenover

Altijd gespannen tot de macht van tien, «School of Hardknocks», elke dag is voorbij

afgaan

En ga nu, verlaat je klas (ga)

En pas op voor de leraren met de duidelijke regels

Laat je kameraden in de steek

Het is alsof ze het niet hadden verwacht

Nacht- en mistzicht is geactiveerd, koplampen uit

Ik sluip naar mijn huis, gewoon een briefje op het stuk papier

Uw mensen dragen brutale spreuken op hun linnen tassen

Wat een arme vijand, maar genoeg voor vandaag

Ik ren met mijn zeerovers, arme duivels, door de nacht

Waanvoorstellingen najagen van kleine genoegens

Weet je, een stel slechtgehumeurde clowns komt het huis van je ouders binnen en...

stelen als eksters

Ligt het aan mij en mijn gelijkgestemde mensen

Altijd hetzelfde klote gepeupel op privéfeestjes van rijke kinderen

Zolang de voorraad strekt, zijn we er

Was gepland als een koppelavond, nu is je geliefde aan het vrijen

Smerig charmante hyena's met te veel rook voor hun gezicht om hun ogen te sluiten

zien

En iedereen weet het, je jongens zijn delicaat

IJverig dineren, daar zitten als dat nodig is, als vraagtekens

Geen mannelijkheid, geen eer, geen trots

Ik chill met jongens die in het gezicht willen komen

Gevoelig, kwetsbaar, maar de schedel is van hout

En gedrag dat zich niet meer aan herkenbare regels houdt

Er zijn belangrijke prikkels die ons verder brengen

Voor ons stukje walgelijk wij-gevoel