Twelve - Julia Marcell

You might find it hard to remember when you look at me now

But once long time ago I swear I was twelve

I didn’t have respect for people, not for anyone

I used to have fun all alone, have fun all by myself

But you had a gentle face with lips so full, quick like a preacher

So you would hang out at the gym all day to look like wrestlers

Still you kept this look so understanding like a preschool teacher

You statue of a man with all those muscles and the chest hair

Hey hey, won’t you stay

In one of my castles

We could have it all (Hey hey)

And then in school I used to always fall in love with singers

Like little fool I was they never taught me how to sing

Boys with pianos didn’t want to hurt their pretty fingers

And I swore to stay twelve till I see you again my king

With every sin the net of skin becomes a little weaker

My next of kin is having kids, they start to grow first

And everyday I eat and then become a little sicker

A cancer that kills so slow you forget it exists

Hey hey, won’t you stay

In one of my castles

We could have it all (Hey hey)

Sometimes I think it’s better to just go before my time

So I could at least feel like I’m having life in my own hands

But moods take turns in torturing me with their arrival

And my own head plays tricks on me forgetting what I meant

I am forgetting who I was when I was with you darling

I am forgetting and my face turns into pile of blue

You can’t go before you know what love is, you said to be charming

Not before you know love, oh God I was angry with you

Hey hey, won’t you stay

In one of my castles

We could have it all (Hey hey)

Misschien vind je het moeilijk om te onthouden als je nu naar me kijkt

Maar eens, lang geleden, ik zweer dat ik twaalf was

Ik had geen respect voor mensen, voor niemand

Ik had altijd plezier in mijn eentje, heb plezier in mijn eentje

Maar je had een zacht gezicht met zo volle lippen, zo snel als een prediker

Dus je zou de hele dag in de sportschool rondhangen om eruit te zien als worstelaars

Toch hield je deze blik zo begripvol als een kleuterjuf

Jij standbeeld van een man met al die spieren en het borsthaar

Hey hey, blijf je niet

In een van mijn kastelen

We zouden het allemaal kunnen hebben (Hey hey)

En op school werd ik altijd verliefd op zangers

Als een kleine dwaas was ik, ze hebben me nooit geleerd hoe ik moet zingen

Jongens met piano's wilden hun mooie vingers niet bezeren

En ik zwoer om twaalf te blijven tot ik je weer zie mijn koning

Met elke zonde wordt het net van de huid een beetje zwakker

Mijn nabestaanden krijgen kinderen, zij beginnen eerst te groeien

En elke dag eet ik en word dan een beetje zieker

Een kanker die zo langzaam doodt dat je vergeet dat hij bestaat

Hey hey, blijf je niet

In een van mijn kastelen

We zouden het allemaal kunnen hebben (Hey hey)

Soms denk ik dat het beter is om gewoon voor mijn tijd te gaan

Dus ik zou in ieder geval het gevoel kunnen hebben dat ik het leven in eigen handen heb

Maar stemmingen kwellen me om de beurt met hun komst

En mijn eigen hoofd speelt parten met me terwijl ik vergeet wat ik bedoelde

Ik ben vergeten wie ik was toen ik bij je was schat

Ik vergeet het en mijn gezicht verandert in een stapel blauw

Je kunt niet gaan voordat je weet wat liefde is, je zei dat het charmant is

Niet voordat je het weet liefde, oh God, ik was boos op je

Hey hey, blijf je niet

In een van mijn kastelen

We zouden het allemaal kunnen hebben (Hey hey)