Vía Láctea - Juanes

Llevo tu voz en mi voz

Grabada con aerosol

Tu beso fantasma

Pegado en mi labio inferior

Y el mapa de tu desnudez

Llevo el prisma de tus ojos

En mi casco de astronauta

Y la tímida aurora de tus células

Y todas las noches

Bajo la vía láctea

Parecen eternas

Si tú no estás

Todas las noches

Desde mi ventana

Conjuro tu nombre inmortal

Y a veces llora mi piel

Cuando se empaña de anhelo

Se infla mi mente con tantos recuerdos

Que ya no me puedo dormir

Y en la alfombra de tus sueños

Soy el rayo vagabundo

Y desmaya y dolece

Pero no se apaga

Y todas las noches

Bajo la vía láctea

Parecen eternas

Si tú no estás

Todas las noches

Desde mi ventana

Conjuro tu nombre inmortal

Llevo el prisma de tus ojos

En mi casco de astronauta

Y la tímida aurora de tus células

Vía láctea

Vía láctea

Vía láctea

Si tú no estás

Vía láctea

Vía láctea

Vía láctea

Si tú no estás

Y sé que te vuelvo a encontrar

Ik draag jouw stem in mijn stem

nevel geëtst

jouw spookkus

Vast op mijn onderlip

En de kaart van je naaktheid

Ik draag het prisma van je ogen

In mijn astronautenhelm

En de schuchtere dageraad van je cellen

en elke nacht

onder de melkweg

ze lijken eeuwig

als jij het niet bent

Elke nacht

Vanuit mijn raam

Ik tover je onsterfelijke naam

En soms huilt mijn huid

Wanneer vertroebeld met verlangen

Mijn geest is opgeblazen met zoveel herinneringen

dat ik niet meer kan slapen

En op het tapijt van je dromen

Ik ben de dwalende bliksem

en valt flauw en doet pijn

Maar het gaat niet uit

en elke nacht

onder de melkweg

ze lijken eeuwig

als jij het niet bent

Elke nacht

Vanuit mijn raam

Ik tover je onsterfelijke naam

Ik draag het prisma van je ogen

In mijn astronautenhelm

En de schuchtere dageraad van je cellen

Melkweg

Melkweg

Melkweg

als jij het niet bent

Melkweg

Melkweg

Melkweg

als jij het niet bent

En ik weet dat ik je weer zal vinden