Placebo - Joshi Mizu, Kontra K

Noch immer Hoffnung haben, ein großes Loch im Magen

Immer nur im Krieg mit meinen Kopfblockaden

Seh' mich immer da, wo ich gerne wäre

Doch da, wo ich nicht bin, da gibt es Meer und Sterne

Ende des Monats so nüchtern

Zwischen Mondfahrten und Großstadtgeflüster

Kann wieder mal nicht schlafen

Zähle wieder mal nur Schafe

Die ganze Nacht lang hab' ich meine Decke wieder angeglotzt

Und mit den ersten Sonnenstahl’n fällt sie mir auf den Kopf

Wo sind meine Träume hin, zwischen hier und irgendwo?

Wo sind meine Träume hin, noch immer hintern Mond?

Die Gefühle sind Placebos, nix davon ist echt

Will nur ein’n Tag hier weg, doch das Leben hält mich fest

Mein bester Freund, der Tod, sitzt mit mir in einem Boot

Ich zeig' ihm alle meine Träume und er jagt sie für mich hoch

Wie ein gottverdammter Geist spuck' ich nachts durch meine Stadt

Meine Gedanken bei dem Vollmond, alle meine inneren Dämonen auf Trab

Mein Körper ist wie ein Knast

Und die zwei Fenster raus zum Hof zeigen dir mit Freude, was du drin nicht hast

Lieber nur ein’n Tag wieder Kind sein, meine Weste weiß wie Schnee

Als ein Herz kalt wie Eis und alle meine Träume nicht zu seh’n

Wir komm’n sauber auf die Welt, sind oft so dreckig, wenn wir geh’n

Dreißig Jahre, doch fühl' mich als hätt' ich acht Mal gelebt

Wo sind die Werte, wo die Träume?

Wo der Punkt, an dem die Leute wissen, was loyal bedeutet?

Wo das Geld erst kommt nach der Familie und den Freunden

Ich bin lieber das naive Kind von gestern als der kalte Mann von heute

Wo sind meine Träume hin, zwischen hier und irgendwo?

Wo sind meine Träume hin, noch immer hintern Mond?

Die Gefühle sind Placebos, nix davon ist echt

Will nur ein’n Tag hier weg, doch das Leben hält mich fest

Mein bester Freund, der Tod, sitzt mit mir in einem Boot

Ich zeig' ihm alle meine Träume und er jagt sie für mich hoch

Heb nog hoop, een groot gat in de maag

Altijd alleen in oorlog met mijn hoofdblokkades

Zie me altijd waar ik zou willen zijn

Maar waar ik niet ben, zijn zee en sterren

einde van de maand zo nuchter

Tussen maanreizen en gefluister in de grote stad

Kan weer niet slapen

Tel gewoon weer schaapjes

De hele nacht heb ik weer naar mijn plafond gestaard

En met de eerste zonnestralen valt het op mijn hoofd

Waar zijn mijn dromen gebleven tussen hier en ergens?

Waar zijn mijn dromen gebleven, nog steeds achter de maan?

De gevoelens zijn placebo's, geen van hen is echt

Ik wil hier gewoon een dag weg, maar het leven houdt me stevig vast

Mijn beste vriend, de dood, zit in hetzelfde schuitje met mij

Ik laat hem al mijn dromen zien en hij jaagt ze voor me op

Als een verdomde geest spuug ik 's nachts door mijn stad

Mijn gedachten bij de volle maan, al mijn innerlijke demonen op de vlucht

Mijn lichaam is als een gevangenis

En de twee ramen die uitkijken op de binnenplaats laten je graag zien wat je niet binnen hebt

Het is beter om voor één dag weer kind te zijn, mijn vest is zo wit als sneeuw

Als een hart zo koud als ijs en niet al mijn dromen te zien

We worden schoon geboren, zijn vaak zo vies als we vertrekken

Dertig jaar, maar het voelt alsof ik acht keer heb geleefd

Waar zijn de waarden, waar zijn de dromen?

Waar is het punt waarop mensen weten wat loyaal betekent?

Waar geld komt na familie en vrienden

Ik ben liever de naïeve jongen van gisteren dan de koude man van vandaag

Waar zijn mijn dromen gebleven tussen hier en ergens?

Waar zijn mijn dromen gebleven, nog steeds achter de maan?

De gevoelens zijn placebo's, geen van hen is echt

Ik wil hier gewoon een dag weg, maar het leven houdt me stevig vast

Mijn beste vriend, de dood, zit in hetzelfde schuitje met mij

Ik laat hem al mijn dromen zien en hij jaagt ze voor me op