Now I Am an Arsonist - Jonathan Coulton, Suzanne Vega

I was just an acrobat, high above the street

Pointing at the ground, the empty sky beneath my feet

The perfect fall, no one could tell at all

That it was killing me

You were just an astronaut, floating on a spark

Tearing up the atmosphere, burning down the dark

As you fell in, the heat against your skin

'Till it got too bright to see

Far away, I hear the things they say about me

Even though they know you had to go without me

Now you are an architect, setting up the scene

Everyone is with you and you’re all waiting for me

You check the net, but you haven’t caught me yet

They’re not quite done with me

Now I am an arsonist, seven miles high

Burning through the air I breathe, thunder in the sky

My engine sings as it melts this pair of wings

That only I can see

Touch the sun, my eyes wide open, unbelieving

Catch a breath, the only one who’s left is leaving

Now I am an arsonist

Ik was gewoon een acrobaat, hoog boven de straat

Wijzend naar de grond, de lege lucht onder mijn voeten

De perfecte herfst, niemand kon het zien

Dat het me doodde

Je was gewoon een astronaut, drijvend op een vonk

De atmosfeer verscheuren, het donker afbranden

Terwijl je erin viel, de hitte tegen je huid

'Tot het te helder werd om te zien'

Ver weg hoor ik de dingen die ze over mij zeggen

Ook al weten ze dat je het zonder mij moest doen

Nu ben je een architect en zet je de scène op

Iedereen is bij je en jullie wachten allemaal op mij

Je kijkt op het net, maar je hebt me nog niet betrapt

Ze zijn nog niet helemaal klaar met mij

Nu ben ik een brandstichter, zeven mijl hoog

Brandend door de lucht adem ik, donder in de lucht

Mijn motor zingt terwijl dit paar vleugels smelt

Dat alleen ik kan zien

Raak de zon aan, mijn ogen wijd open, ongelovig

Kom op adem, de enige die nog over is, gaat weg

Nu ben ik een brandstichter