Solitude Standing - Suzanne Vega

Solitude stands by the window

She turns her head as I walk in the room

I can see by her eyes she’s been waiting

Standing in the slant of the late afternoon

And she turns to me with her hand extended

Her palm is split with a flower with a flame

Solitude stands in the doorway

And I’m struck once again by her black silhouette

By her long cool stare and her silence

I suddenly remember each time we’ve met

And she turns to me with her hand extended

Her palm is split with a flower with a flame

And she says «I've come to set a twisted thing straight»

And she says «I've come to lighten this dark heart»

And she takes my wrist, I feel her imprint of fear

And I say «I've never thought of finding you here»

I turn to the crowd as they’re watching

They’re sitting all together in the dark in the warm

I wanted to be in there among them

I see how their eyes are gathered into one

And then she turns to me with her hand extended

Her palm is split with a flower with a flame

And she says «I've come to set a twisted thing straight»

And she says"l've come to lighten this dark heart"

And she takes my wrist, I feel her imprint of fear

And I say «I've never thought of finding you here»

Solitude stands in the doorway

And I’m struck once again by her black silhouette

By her long cool stare and her silence

I suddenly remember each time we’ve met

And she turns to me with her hand extended

Her palm is split with a flower with a flame

Eenzaamheid staat bij het raam

Ze draait haar hoofd terwijl ik de kamer binnenloop

Ik kan aan haar ogen zien dat ze heeft gewacht

Staand in de helling van de late namiddag

En ze draait zich naar me toe met haar hand uitgestrekt

Haar handpalm is gespleten met een bloem met een vlam

Eenzaamheid staat in de deuropening

En ik word opnieuw getroffen door haar zwarte silhouet

Door haar lange koele blik en haar stilte

Ik herinner me opeens elke keer dat we elkaar hebben ontmoet

En ze draait zich naar me toe met haar hand uitgestrekt

Haar handpalm is gespleten met een bloem met een vlam

En ze zegt: «Ik ben gekomen om een ​​verdraaid ding recht te zetten»

En ze zegt: "Ik ben gekomen om dit donkere hart te verlichten"

En ze pakt mijn pols, ik voel haar afdruk van angst

En ik zeg: "Ik heb er nooit aan gedacht je hier te vinden"

Ik wend me tot de menigte terwijl ze toekijken

Ze zitten allemaal samen in het donker in de warmte

Ik wilde tussen hen zijn

Ik zie hoe hun ogen in één zijn verenigd

En dan draait ze zich naar me toe met haar hand uitgestrekt

Haar handpalm is gespleten met een bloem met een vlam

En ze zegt: «Ik ben gekomen om een ​​verdraaid ding recht te zetten»

En ze zegt: "Ik ben gekomen om dit donkere hart te verlichten"

En ze pakt mijn pols, ik voel haar afdruk van angst

En ik zeg: "Ik heb er nooit aan gedacht je hier te vinden"

Eenzaamheid staat in de deuropening

En ik word opnieuw getroffen door haar zwarte silhouet

Door haar lange koele blik en haar stilte

Ik herinner me opeens elke keer dat we elkaar hebben ontmoet

En ze draait zich naar me toe met haar hand uitgestrekt

Haar handpalm is gespleten met een bloem met een vlam