Ненавижу, но люблю - Johnyboy, Elvira T

Мои удары по твоим щекам — ничто.

Я звала тебя к себе, но сам не шёл!

Знай, однажды тебя я убью.

очень медленно.

И от тебя давно навеки я б ушла,

Но не велит мне уходить моя душа!

Ненавижу тебя, но люблю.

одновременно.

Мы засыпаем, желаю классно поспать я Той, кто со мною сегодня в разных кроватях.

Луч солнца.

Всё в жизни кажется славно.

Если забыть о том, что меня ты подальше послала!

О да, ты не хочешь знать меня, класть и я Хотел на то, что тебя я потерял!

Но, чтоб убить холод не хватит мне одеял.

Чего ради я тратил столько нервов то на тебя?

Круизы и жемчуг — всё что тебе нужно?

Но так ты потонешь в луже эгоизма и желчи!

Это признаки женщин — я знаю их от и до…

Скажешь, что болеешь, но ведёшь ты кого-то в дом.

Говорит что-то внутри, но не истинное лицо.

Все эти выкрики на тебя лишь мистика или сон,

Иллюзорно это, ведь на деле то я спокоен,

И, надеюсь, этот кошмар не разделит меня с тобою!

Не мало крови я пролил в этих боях кулачных,

Где испытуемый это я, ну, и, логично, что ты — палач мой!

Плачь боль?

Ха, мы не дети возраста школьного!

Моральная расчленёнка — вот что по-настоящему больно нам.

Но только так держим в рукавицах ежовых друг друга,

И на этой бойне с тобою не отбиться дешёвым испугом.

Это не шоу, тут нет кукол, ты и я — реальные люди!

Давай, убей меня уже, на сегодня хватит прелюдий!

И, обещай, что не будешь, союз наш ставить на сухую ветку,

Но, нет, ты вновь каблуком протыкаешь мне грудную клетку!

И сунешь петлю на шею, но, будто бы люди в фильмах,

До гола разденешься, прижмёшься и скажешь что любишь сильно!

Мои удары по твоим щекам — ничто.

Я звала тебя к себе, но сам не шёл!

Знай, однажды тебя я убью.

очень медленно.

И от тебя давно навеки я б ушла,

Но не велит мне уходить моя душа!

Ненавижу тебя, но люблю.

одновременно.

Одновременно, одновременно.

Ненавижу тебя, но люблю

(Постой, я здесь, я рядом!)

Одновременно, одновременно.

Ненавижу тебя, но люблю

(Со мною встреться взглядом!)

Пара дней поярче серый тон не сменит,

Ведь ты потом потащишься в кино не с теми,

Напустив в полуразваленный наш дом истерик.

Солнце, приди, и забери скорей нас вон из тени!

Но изменит ли это последующий ход событий?

Она орёт, и мои руки чешутся рот закрыть ей!

Но за нити едва потяну, она начинает злиться бешено.

Она — скорпион.

Ядовито ужалит и в глотку пытается впиться клешнями.

Конечно, блин, кидайся тарелками с тортом, браво!

Вот мои руки, порежь теперь вены мне стёклами треснутых фоторамок!

Да!

добивай меня милая, ведь это по-женски с трупом биться.

Логику, действия мне не понять твои, будто язык жестов в рукавицах.

Ой, а я такой наивный!

Весь этот мир взаимности просто тобой наигран.

Знаешь, если ты рядом, неспокоен мигом.

Без тебя на ножах я, но и с тобой на иглах!

Мои удары по твоим щекам — ничто.

Я звала тебя к себе, но сам не шёл!

Знай, однажды тебя я убью.

очень медленно.

И от тебя давно навеки я б ушла,

Но не велит мне уходить моя душа!

Ненавижу тебя, но люблю.

одновременно.

Одновременно, одновременно.

Ненавижу тебя, но люблю

(Постой, я здесь, я рядом!)

Одновременно, одновременно.

Mijn slagen op je wangen zijn niets.

Ik heb je naar mijn huis geroepen, maar ik ben zelf niet gegaan!

Weet dat ik je op een dag zal vermoorden.

Zo langzaam.

En ik zou je voor altijd hebben verlaten,

Maar mijn ziel zegt niet dat ik moet vertrekken!

Ik haat je maar ik hou van je.

tegelijkertijd.

We vallen in slaap, ik wens een goede nachtrust voor Degene die vandaag bij me is in verschillende bedden.

Straal van de zon.

Alles in het leven lijkt leuk.

Als je vergeet dat je me hebt weggestuurd!

Oh ja, je wilt me ​​niet kennen, zet en ik wilde weten dat ik je kwijt was!

Maar er zijn niet genoeg dekens om de kou te doden.

Waarom besteedde ik zoveel zenuwen aan jou?

Cruises en parels - alles wat je nodig hebt?

Maar op deze manier verdrink je in een plas egoïsme en gal!

Dit zijn tekenen van vrouwen - ik ken ze van binnen en van buiten ...

U zult zeggen dat u ziek bent, maar u neemt iemand mee naar huis.

Zegt iets van binnen, maar niet het ware gezicht.

Al deze kreten naar jou zijn slechts mystiek of een droom,

Dit is een illusie, want in feite ben ik kalm,

En ik hoop dat deze nachtmerrie mij niet van jou scheidt!

Ik heb veel bloed vergoten in deze vuistgevechten,

Waar ben ik de proefpersoon, nou ja, en het is logisch dat jij mijn beul bent!

Pijn huilen?

Ha, wij zijn geen schoolgaande kinderen!

Morele verbrokkeling is wat ons echt pijn doet.

Maar dat is de enige manier waarop we elkaar in strakke wanten houden,

En in deze slachting met jou kun je niet vechten met een goedkope schrik.

Dit is geen show, er zijn geen poppen, jij en ik zijn echte mensen!

Kom op, dood me alvast, genoeg voorspel voor vandaag!

En, beloof dat je dat niet doet, zet onze vakbond op een droge tak,

Maar nee, je doorboort mijn borst weer met je hiel!

En doe een strop om je nek, maar, alsof mensen in films,

Je kleedt je uit naar het doel, nestelt je en zegt dat je veel liefhebt!

Mijn slagen op je wangen zijn niets.

Ik heb je naar mijn huis geroepen, maar ik ben zelf niet gegaan!

Weet dat ik je op een dag zal vermoorden.

Zo langzaam.

En ik zou je voor altijd hebben verlaten,

Maar mijn ziel zegt niet dat ik moet vertrekken!

Ik haat je maar ik hou van je.

tegelijkertijd.

Tegelijkertijd, tegelijkertijd.

Ik haat je maar ik hou van je

(Wacht, ik ben hier, ik ben hier!)

Tegelijkertijd, tegelijkertijd.

Ik haat je maar ik hou van je

(Maak oogcontact met mij!)

Een paar heldere dagen zullen de grijstint niet veranderen,

Daar sleep je jezelf immers niet mee naar de bioscoop

Woedeaanvallen in ons vervallen huis.

Zon, kom en haal ons zo snel mogelijk uit de schaduw!

Maar zal dit de latere gang van zaken veranderen?

Ze schreeuwt en mijn handen jeuken om haar mond te houden!

Maar zodra ik aan de draden trek, begint ze woedend boos te worden.

Ze is een schorpioen.

Het steekt giftig en probeert met klauwen in de keel te bijten.

Natuurlijk, verdomme, gooi borden met cake, bravo!

Hier zijn mijn handen, snijd nu mijn aderen door met het glas van gebarsten fotolijsten!

Ja!

maak me af mijn liefste, want het is als een vrouw om met een lijk te vechten.

Logica, acties die ik niet begrijp die van jou, zoals een gebarentaal in wanten.

Oh, ik ben zo naïef!

Deze hele wereld van wederkerigheid wordt gewoon door jou gespeeld.

Weet je, als je in de buurt bent, word je meteen rusteloos.

Zonder jou sta ik op messen, maar met jou op naalden!

Mijn slagen op je wangen zijn niets.

Ik heb je naar mijn huis geroepen, maar ik ben zelf niet gegaan!

Weet dat ik je op een dag zal vermoorden.

Zo langzaam.

En ik zou je voor altijd hebben verlaten,

Maar mijn ziel zegt niet dat ik moet vertrekken!

Ik haat je maar ik hou van je.

tegelijkertijd.

Tegelijkertijd, tegelijkertijd.

Ik haat je maar ik hou van je

(Wacht, ik ben hier, ik ben hier!)

Tegelijkertijd, tegelijkertijd.