Medicine - Joan Thiele

Negli occhi verdi tu mi riconosci

Anche questa sera hai dato il meglio di te

Sì, passano gli anni, ma no, tu non cambi

Le tue bambine, le medicine, woo!

Provo a disegnare il tempo, torno solo indietro per

Prendermi la mano e dirmi che sto bene qui con me, yeah

La sostanza cambia forma, spazio, tutto, tranne te

Ti darò un appuntamento, vieni a casa mia con me

Sei come sei, anche se non lo sai

Siamo lingue che non si parlano

Che si comprendono e poi si abbracciano

Sei come sei, anche se tu lo sai

Siamo estranei che però si guardano

Che si amano e poi spariscono, woah

Hey sangue blu, non più

Ma che ti importa, ci siamo ancora io e tu

È la bottiglia, la tua famiglia

Più di una guerriglia, che spara ancora più giù, ancora più giù

Provo a disegnare il tempo, torno solo indietro per

Prendermi la mano e dirmi che sto bene qui con me, yeah

La sostanza cambia forma, spazio, tutto, tranne te

Sei un gran casino, baby, ma mi hai messo al mondo te

Sei come sei, anche se non lo sai

Siamo lingue che non si parlano

Che si comprendono e poi si abbracciano

Sei come sei, anche se tu lo sai

Siamo estranei che però si guardano

Che si amano e poi spariscono, woah

In de groene ogen herken je mij

Ook deze avond heb je je best gedaan

Ja, de jaren gaan voorbij, maar nee, je verandert niet

Je kleine meisjes, de medicijnen, woo!

Ik probeer tijd te trekken, ik ga gewoon terug voor

Pak mijn hand en zeg me dat het hier goed met me gaat, yeah

De substantie verandert van vorm, ruimte, alles, behalve jij

Ik geef je een afspraak, kom met me mee naar mijn huis

Je bent zoals je bent, ook al weet je het niet

Wij zijn talen die niet gesproken worden

Die elkaar begrijpen en dan omhelzen

Je bent zoals je bent, ook al weet je het

We zijn vreemden die elkaar echter aankijken

Die van elkaar houden en dan verdwijnen, woah

Hey blauw bloed, niet meer

Maar wat maakt het uit, het is nog steeds ik en jij

Het is de fles, jouw familie

Meer dan een guerrilla, nog verder naar beneden schietend, nog verder naar beneden

Ik probeer tijd te trekken, ik ga gewoon terug voor

Pak mijn hand en zeg me dat het hier goed met me gaat, yeah

De substantie verandert van vorm, ruimte, alles, behalve jij

Je bent een grote puinhoop, schat, maar je hebt me bevallen

Je bent zoals je bent, ook al weet je het niet

Wij zijn talen die niet gesproken worden

Die elkaar begrijpen en dan omhelzen

Je bent zoals je bent, ook al weet je het

We zijn vreemden die elkaar echter aankijken

Die van elkaar houden en dan verdwijnen, woah