Perennial - Jinjer

This autumn feels like funeral to me

The longest song of grief

And not for what has passed

But for what shall last

Exhausted nature is so tragic and suicidal

Oh how spectacular she is when she kills herself

Death throes are slowly crawling to her toes

As the last leaf is falling off her head

I’m here with her undressed

With a few petals on my breasts

We shared opiates and let the landscapes do the same

I love your warmth but yet prefer to sleep in cold alone

We fixed our eyes up to the sky

To see a flight send us farewell

Goodbye

May we see each other next time

So please, come back to celebrate this festival of life

Then as now fly

Today you reached the point of no return

Now cry and then die

Tomorrow I will meet you with your cells restored

Annual tradition of mass destruction

In the name of total reconstruction

My biggest source of confusion

The reason of decay and disillusion

Under permanent ice

We found a breathless paradise

No, we’re not dead

No, we’re not dead

Just enjoying coma

From the ashes of my roots

The new me will rise to live again

This is poetry of youth

This is poetry of me and you

From the ashes of my roots

The new me will rise to live again

This is poetry of youth

This is poetry of me and you

Deze herfst voelt voor mij als een begrafenis

Het langste lied van verdriet

En niet voor wat voorbij is

Maar voor wat zal duren

De uitgeputte natuur is zo tragisch en suïcidaal

Oh wat is ze spectaculair als ze zelfmoord pleegt

Doodsstrijd kruipt langzaam naar haar tenen

Terwijl het laatste blad van haar hoofd valt

Ik ben hier met haar uitgekleed

Met een paar bloemblaadjes op mijn borsten

We deelden opiaten en lieten de landschappen hetzelfde doen

Ik hou van je warmte, maar slaap toch liever alleen in de kou

We richtten onze ogen op de lucht

Stuur ons vaarwel om een ​​vlucht te zien

Tot ziens

Mogen we elkaar de volgende keer zien

Dus kom alsjeblieft terug om dit festival van het leven te vieren

Dan zoals nu vliegen

Vandaag heb je het punt bereikt waarop je niet meer terug kunt komen

Nu huilen en dan sterven

Morgen zie ik je met je cellen hersteld

Jaarlijkse traditie van massavernietiging

In naam van totale wederopbouw

Mijn grootste bron van verwarring

De reden van verval en desillusie:

Onder permanent ijs

We hebben een ademloos paradijs gevonden

Nee, we zijn niet dood

Nee, we zijn niet dood

Gewoon genieten van coma

Uit de as van mijn roots

De nieuwe ik zal herrijzen om weer te leven

Dit is poëzie van de jeugd

Dit is poëzie van mij en jou

Uit de as van mijn roots

De nieuwe ik zal herrijzen om weer te leven

Dit is poëzie van de jeugd

Dit is poëzie van mij en jou