Duparc: La vie antérieure - Jessye Norman, Dalton Baldwin, Анри Дюпарк

J’ai longtemps habité sous de vastes portiques

Que les soleils marins teignaient de mille feux

Et que leurs grands piliers, droits et majestueux

Rendaient pareils, le soir, aux grottes basaltiques

Les houles, en roulant les images des cieux

Mêlaient d’une façon solennelle et mystique

Les tout-puissants accords de leur riche musique

Aux couleurs du couchant reflété par mes yeux

C’est là que j’ai vécu dans les voluptés calmes

Au milieu de l’azur, des vagues, des splendeurs

Et des esclaves nus, tout imprégnés d’odeurs

Qui me rafraîchissaient le front avec des palmes

Et dont l’unique soin était d’approfondir

Le secret douloureux qui me faisait languir

Ik heb lang onder enorme portieken gewoond

Dat de zee zonnen getint met duizend lichten

En hun grote pilaren, recht en majestueus

Gemaakt zoals 's avonds de basaltgrotten

De deining, rollen de beelden van de lucht

Op een plechtige en mystieke manier gemengd

De almachtige akkoorden van hun rijke muziek

In de kleuren van de zonsondergang weerspiegeld door mijn ogen

Hier leefde ik in kalme geneugten

Temidden van het azuur, golven, pracht

En naakte slaven, allemaal gedrenkt in geuren

Wie heeft mijn voorhoofd gekoeld met palmbladeren

En wiens enige zorg was om te verdiepen

Het pijnlijke geheim waar ik naar verlangde