La fuite - Tomomi Mochizuki, Didier Henry, Anne Le Bozec

Au firmament sans étoile

La lune éteint ses rayons;

La nuit nous prête son voile

Fuyons!

fuyons!

Ne crains-tu pas la colère

De tes frères insolents

Le désespoir de ton père

De ton père aux sourcils blancs?

Que m’importent mépris, blâme

Dangers, malédictions!

C’est dans toi que vit mon âme

Fuyons!

fuyons!

Le cœur me manque;

je tremble

Et, dans mon sein traversé

De leur kandjar il me semble

Sentir le contact glacé!

Née au désert, ma cavale

Sur les blés, dans les sillons

Volerait, des vents rivale

Fuyons!

fuyons!

Au désert infranchissable

Sans parasol pour jeter

Un peu d’ombre sur le sable

Sans tente pour m’abriter

Mes cils te feront de l’ombre;

Et, la nuit, nous dormirons

Sous mes cheveux, tente sombre

Fuyons!

fuyons!

Si le mirage illusoire

Nous cachait le vrai chemin

Sans vivres, sans eau pour boire

Tous deux nous mourrions demain

Sous le bonheur mon cœur ploie;

Si l’eau manque aux stations

Bois les larmes de ma joie

Fuyons!

fuyons!

In het sterrenloze firmament

De maan dooft haar stralen;

De nacht leent ons zijn sluier

Laten we vluchten!

laten we vluchten!

Ben je niet bang voor woede?

Van je brutale broeders

De wanhoop van je vader

Van je vader met witte wenkbrauwen?

Wat kan het mij schelen minachting, schuld

Gevaren, vloeken!

Het is in jou dat mijn ziel leeft

Laten we vluchten!

laten we vluchten!

Mijn hart laat me in de steek;

ik ben aan het trillen

En, in mijn borst gekruist

Uit hun kandjar lijkt het mij

Voel de ijzige aanraking!

Geboren in de woestijn, mijn ontsnapping

Op het koren, in de voren

Zou vliegen, rivaliserende winden

Laten we vluchten!

laten we vluchten!

Naar de onbegaanbare woestijn

Zonder parasol om te gooien

Een beetje schaduw op het zand

Zonder een tent om me te beschutten

Mijn wimpers zullen je schaduw geven;

En 's nachts zullen we slapen

Onder mijn haar, donkere tent

Laten we vluchten!

laten we vluchten!

Als de illusoire luchtspiegeling

Verborg het ware pad voor ons

Zonder eten, zonder water om te drinken

We zouden morgen allebei sterven

Onder geluk buigt mijn hart;

Bij gebrek aan water op de stations

Drink de tranen van mijn vreugde

Laten we vluchten!

laten we vluchten!