Duparc: Testament - Leopold Simoneau, Allan Rogers, Анри Дюпарк

Pour que le vent te les apporte

Sur l’aile noire d’un remord

J'écrirai sur la feuille morte

Les tortures de mon coeur mort!

Toute ma sève s’est tarie

Aux clairs midis de ta beauté

Et, comme à la feuille flétrie

Rien de vivant ne m’est resté;

Tes yeux m’ont brûlé jusqu'à l'âme

Comme des soleils sans merci!

Feuille que le gouffre réclame

L’autan va m’emporter aussi…

Mais avant, pour qu’il te les porte

Sur l’aile noire d’un remord

J'écrirai sur la feuille morte

Les tortures de mon coeur mort!

Voor de wind om ze naar je toe te brengen

Op de zwarte vleugel van wroeging

Ik zal op het dode blad schrijven

De martelingen van mijn dode hart!

Al mijn sap is opgedroogd

Naar de heldere middagen van jouw schoonheid

En wat het verdorde blad betreft:

Niets levends is mij overgebleven;

Je ogen brandden me tot in mijn ziel

Als genadeloze zonnen!

Blad waar de afgrond om vraagt

De autan zal mij ook nemen...

Maar eerst, dat hij ze bij jou brengt

Op de zwarte vleugel van wroeging

Ik zal op het dode blad schrijven

De martelingen van mijn dode hart!