I Saw a Hippie Girl on 8th Ave - Jeffrey Lewis

I saw a hippy girl on 8th avenue

She barely looked at me for a second or two

And I suddenly realized I no longer looked much like a hippy

Mmmmm

She had a long thin dress and rainbow clothes

Not long ago I wore one of those

But now-a-days I guess I don’t dress very much like anything

Mmmmm

I had a great pair of bellbottoms, I had two

My friend borrowed one and the other I outgrew

And now to the eye I’m turning into another non-descript guy

But I still travel light and my hair is still long

I still hate deodorant and I still sing songs

But over the years I’ve noticed I’m not dressing as colourfully and psychedelic

as I used to

'Cause I wore my tye-dyes until they rotted to shreds

And I can no longer follow The Grateful Dead

And it’s gotten to the point where I don’t even identify with most Phish fans

anymore

And someday soon I know I’ll cut my hair

And a week after that I know I won’t even care

Is that what it comes to all along

Everything that you feel will one day feel wrong

I was talking to my friend Eric

Just to see what he thunk

And he said «Jeff, it’s weird

But I no longer look like a punk

I guess we don’t need our clothes for an identity crutch»

And we looked at each other and we didn’t look like much

And we looked out at the world like a movie theatre

At all the hippies and the punks and the skinheads and the skaters

And someday or other maybe sooner or later they’ll come to the realization

That what’s important is whether you can carry on a human conversation

It’s not what you wear on the outside

It’s how you think and feel on the inside

Ik zag een hippiemeisje op 8th Avenue

Ze keek me amper een seconde of twee aan

En ik realiseerde me ineens dat ik niet meer op een hippie leek

mmmm

Ze had een lange dunne jurk en regenboogkleren

Nog niet zo lang geleden droeg ik er zo een

Maar tegenwoordig denk ik dat ik me niet zo erg kleed als iets

mmmm

Ik had een geweldig paar bellbottoms, ik had er twee

Mijn vriend heeft de ene geleend en de andere ben ik ontgroeid

En nu voor het oog verander ik in een andere onopvallende kerel

Maar ik reis nog steeds licht en mijn haar is nog steeds lang

Ik heb nog steeds een hekel aan deodorant en ik zing nog steeds liedjes

Maar door de jaren heen heb ik gemerkt dat ik me niet zo kleurrijk en psychedelisch kleed

zoals ik vroeger deed

Omdat ik mijn tye-kleurstoffen droeg tot ze verrotten tot snippers

En ik kan The Grateful Dead niet meer volgen

En het is zover gekomen dat ik me niet eens identificeer met de meeste Phish-fans

meer

En binnenkort weet ik dat ik mijn haar zal knippen

En een week daarna weet ik dat het me niet eens kan schelen

Is dat waar het altijd op aan komt?

Alles wat je voelt, zal op een dag verkeerd aanvoelen

Ik sprak met mijn vriend Eric

Gewoon om te zien wat hij dreunde

En hij zei: "Jeff, het is raar"

Maar ik zie er niet langer uit als een punker

Ik denk dat we onze kleren niet nodig hebben voor een identiteitskruk»

En we keken naar elkaar en we leken niet zo veel

En we keken naar de wereld als een bioscoop

Bij alle hippies en de punkers en de skinheads en de skaters

En op een dag zullen ze misschien vroeg of laat tot het besef komen

Het belangrijkste is of je een menselijk gesprek kunt voeren

Het is niet wat je aan de buitenkant draagt

Het is hoe je van binnen denkt en voelt