Merci - Jeff le Nerf

J’suis trop éloigné du trône comme un r’fourgeur au détail

Nan c’est pas parce que j’fume trop que j’ai l’moral en pétard

J’suis stréssé genre un grossiste à 6' du mat'

Un passeur sur la A7 boite 6 du mal

A revendre à Marianne elle rime avec Jean — Marie

Y’a r’ssemblance avec Marine

J’dialogue plus qu’avec ma piave

D’la fièvre en poudre, de la flemme en lamelle

Pour t’faire tomber dans la merde dans l’année p’tet dans la s’maine

Vu qu’l’avenir traine de la semelle, on parle bonheur au passé

La rue nous a affranchis, on passe nos heures au café

J’me vois mal à 40 piges à tenter le Loto

Assis à siffler ta frangine en survet' Lotto

Et pourtant c’est c’qu’ils veulent, surtout pas qu’j’m’esquive

Que j’finisse comme 2Pac ou plutôt Jacques miskine

J’me léve tôt j’me couche tard, le mal persiste

Et j’crie tout bas, à part ça merci, tout va

Car c’est la guerre, on nous pousse à bout de nerf

Dédicasses à mes bombes nucléaires

C’est pour les jeunes ou les vieux types, ceux qui souffrent sans jamais te

l’dire

Le crâne cassé, on est tous lassés de nos vies banales

Ma route est tracée, j’espère que ça s’finit pas mal

J’fuck vos embrouilles de rap et de codes postaux

Pendant que tu mcause flow, j’ai quelqu’un d’proche qui lutte à l’hosto'

J’maronne, j’mencrasse l’esprit

J’ai mal mais j’prie pour mes p’tits frères et la daronne

J’taf, ouais j’trime le rap c’est dur sans se travestir

Je ne gère pluss gère entre la misère et la carotte

Pris dans la machine crime, on s’rassasie, s’crible

Ici ça s’agite, on s’assagie, ou s’assassine vite

Dans nos petites villes y a des grands cimetières

Tu sors en civil, tu rentres en civière souvent sous Whisky

La rime, riche

Pas pour ça qu’on va s’vendre

C’est gris, il pleut des cordes, c’est pas pour ça qu’on va s’pendre

Mon district c’est pas Long Island

Mais ça s’dynamite, s’expose et s’paye des bombes en Thaïlande !

La maille tends, les gosses: normal qu’en bas ils vendent

L’Etat y ment, frère sur les îles c’est eux les Caïmans

Sans bling-bling, mon rap s’extirpe

C’est rare qu’j’m’exprime sans un mic, et j’crible ma feuille

C’est pas des punchlines, mais des grosses rimes ma gueule

Tu r’ssens la rage à chaque respi' d’ailleurs

J’dénonce cette France, celle qui t’coince de toutes part

Représente la rue mais pas au point d’se poucave

Hardcore !

Pff.

Pas autant qu’la Marseillaise

Pendant qu’ils amassent des liasses, on ramasse des miettes

Sans taf, on prends des risques, on cherche pas le charisme

On porte nos peines lourdes, on est tous un peu cariste

Ik ben te ver van de troon als een retail r'fourgeur

Nee, het is niet omdat ik te veel rook dat ik een slecht humeur heb

Ik ben gestrest als een groothandel om 6 uur 's ochtends

Een smokkelaar op de A7 doos 6 van het kwaad

Om door te verkopen aan Marianne rijmt ze met Jean — Marie

Er is een gelijkenis met Marine

Ik dialoog meer dan met mijn piave

Poederkoorts, lamellaire luiheid

Om je in de stront te laten vallen in het jaar p'tet in de week

Aangezien de toekomst zijn voeten sleept, praten we over geluk in het verleden

De straten maken ons vrij, we brengen onze uren door in het café

Ik zie mezelf niet op 40-jarige leeftijd de Loto proberen

Je zus zitten fluiten in een Lotto trainingspak

En toch is dat wat ze willen, vooral niet dat ik wegglip

Dat ik eindig als 2Pac of liever Jacques miskine

Ik sta vroeg op, ik ga laat naar bed, het kwaad houdt aan

En ik schreeuw laag, behalve dat dankjewel, alles is in orde

Omdat het oorlog is, worden we tot het uiterste gedreven

Shout out naar mijn kernwapens

Het is voor de jonge of de oude jongens, degenen die lijden zonder ooit

zeg het

Schedel gebroken, we zijn allemaal moe van ons alledaagse leven

Mijn weg is getraceerd, ik hoop dat het goed afloopt

Ik neuk je rap en postcode puinhoop

Terwijl je met me praat, heb ik iemand in de buurt die worstelt in het ziekenhuis

Ik maronne, ik bevuil mijn geest

Ik heb pijn, maar ik bid voor mijn kleine broertjes en de daronne

Ik werk, ja ik werk rap, het is moeilijk zonder travestie

Ik slaag niet meer tussen ellende en wortel

Gevangen in de misdaadmachine, verzadigen we onszelf, zeven onszelf

Hier is het geagiteerd, we vestigen ons, of doden onszelf snel

In onze kleine steden zijn er grote begraafplaatsen

Je gaat uit in burgerkleding, je komt vaak terug op een brancard onder Whisky

Het rijm, rijk

Niet daarvoor gaan we verkopen

Het is grijs, het regent katten en honden, daarom gaan we ons niet ophangen

Mijn district is niet Long Island

Maar het is dynamiserend, zichzelf blootgevend en betalend voor bommen in Thailand!

Het gaas neigt, de kinderen: normaal dat ze onderaan verkopen

De staat ligt daar, broer op de eilanden zijn het de Kaaimans

Zonder blingbling komt mijn rap eruit

Het komt zelden voor dat ik mezelf uitdruk zonder microfoon, en ik blader door mijn laken

Het zijn geen punchlines, het zijn grote rijmpjes mijn gezicht

Je voelt de woede bij elke ademhaling bovendien

Ik keur dit Frankrijk af, het land dat je aan alle kanten in het nauw drijft

Vertegenwoordigt de straat, maar niet op het punt van poucave

Hardcore!

Pff.

Niet zo veel als de Marseillaise

Terwijl zij proppen verzamelen, rapen wij kruimels op

Zonder taf nemen we risico's, we zoeken geen charisma

We dragen onze zware zorgen, we zijn allemaal een kleine chauffeur