Lisa - Jeanne Mas

Matin silence déjà s'éveille, jaloux, timide se pose sur elle

Statue dentelle sur un ciel mou, poupée humaine qui s’en fout.

Lisa s’enfuit de ses rêves, se retrouve et puis s’oublie

De ses lèvres, se dégage un sourire.

Lisa s'étire et se démèle, glisse dans un mirage textuel.

Déclaration presque sexuelle à l’homme que je porte dans mes veines.

Je lui dirai des mots sensuels, passion nouée d’un arc-en-ciel

Le provoquer par mes erreurs, le suffoquer de ma douceur.

Lisa s’enfuit de ses rêves, se retrouve et puis s’oublie

De ses lèvres, se dégage un sourire.

Lisa se retrouve si frêle, cache le bonheur dans un cri

Le recherche, le respire à l’infini.

(Piano solo)

L’effleurer du bout de mes doigts, m’empoisonner de son parfum

Et retenir, entre mes mains, l'éclat stupide de mon chagrin.

Lisa s’enfuit de ses rêves, se retrouve et puis s’oublie

De ses lèvres, se dégage un sourire.

Ochtendstilte wordt al wakker, jaloers, verlegen landt op haar

Kanten beeld op een zachte lucht, menselijke pop die het niet kan schelen.

Lisa vlucht weg van haar dromen, vindt zichzelf en vergeet zichzelf dan

Van zijn lippen komt een glimlach.

Lisa rekt zich uit en ontrafelt zich, wegglijdend in een tekstuele luchtspiegeling.

Bijna seksuele verklaring aan de man die ik in mijn aderen draag.

Ik zal sensuele woorden tegen haar zeggen, passie verbonden met een regenboog

Om hem te provoceren met mijn fouten, om hem te verstikken met mijn zoetheid.

Lisa vlucht weg van haar dromen, vindt zichzelf en vergeet zichzelf dan

Van zijn lippen komt een glimlach.

Lisa vindt zichzelf zo zwak, verbergt geluk in een kreet

Zoek het, adem het eindeloos in.

(Piano-solo)

Borstel het met mijn vingertoppen, vergiftig me met zijn geur

En houd in mijn handen de stomme schittering van mijn verdriet.

Lisa vlucht weg van haar dromen, vindt zichzelf en vergeet zichzelf dan

Van zijn lippen komt een glimlach.