Les Crises De L'âme - Jeanne Mas

Touche pas, a fait trop mal, provocation fatale

Dboussole, saole, dtonation cruciale

Un peu contamine par des doutes que t’as sems

Dchire sans juger, imperfection totale

Souffrir sans dcider, libration d’entaille

Laisse-moi te respirer, plonger loin de ce pass

Les crises de l’me sont des mots qui vivent l’imparfait

Des traces de larmes qui brlent sans cesse et ne meurent jamais

C’est un pardon qui ne pardonne pas, les crises de l’me

Briser le grand miroir, rong par les souvenirs

Dtruire tous les pouvoirs du grand trou noir

C’est un fleuve qui revit, un refrain qui me trahit

C’est un pardon qui ne pardonne pas, un cri d’espoir qui s’touffe en moi.

Niet aanraken, te veel pijn doen, fatale provocatie

Gedesoriënteerd, dronken, cruciale ontploffing

Een beetje besmet door twijfels die je hebt gezaaid

Verscheurd zonder te oordelen, totale imperfectie

Lijden zonder te beslissen, bevrijding van de inkeping

Laat me je inademen, duik weg van deze pas

De crises van de ziel zijn woorden die het onvolmaakte leven

Sporen van tranen die voor altijd branden en nooit sterven

Het is een vergeving die niet vergeeft, de crises van de ziel

Breek de grote spiegel, geknaagd door herinneringen

Vernietig alle krachten van het Grote Zwarte Gat

Het is een rivier die weer leeft, een refrein dat me verraadt

Het is een vergeving die niet vergeeft, een kreet van hoop die in mij verstikt.