Hieronder staat de songtekst van het nummer L'amour Du Mal , artiest - Jeanne Mas met vertaling
Originele tekst met vertaling
Jeanne Mas
«Souvent, pour s’amuser, les hommes d'équipage
Prennent des albatros, vastes oiseaux des mers
Qui suivent, indolents compagnons de voyage
Le navire glissant sur les gouffres amers.
À peine les ont-ils déposés sur les planches
Que ces rois de l’azur, maladroits et honteux
Laissent piteusement leurs grandes ailes blanches
Comme des avirons traîner à côté d’eux."
Toutes ces laves sur des rochers noirs
C’est la terre qui gronde de désespoir.
Toutes ces vagues pleurent dans le brouillard
Le crépuscule de toute une vie
Mal, toutes ces fleurs ont mal
Elles sombrent dans l’ombre irréparable
Volatiles dans leurs cris fragiles
Fuient l’avenir qui se déchire, inondé de bruit.
L’amour du mal flotte dans l’histoire.
Pourquoi ces albatros qui se meurent?
Héros sans armes, dans nos batailles
Tandis que la mer crache de douleur, de rage.
L’amour du mal, j’en veux pas
Joue dans les bals, dans le froid de nos erreurs.
Comme une fièvre, la folie s’interne
Capricieuse et maîtresse de tant de haine.
Les poètes, loin de leur planète, rêvent de pudeur
Douces couleurs de nos yeux rieurs.
«Ce voyageur ailé, comme il est gauche et veule !
Lui, naguère si beau, qu’il est comique et laid !
L’un agace son bec avec un brûle-gueule
L’autre mime, en boitant, l’infirme qui volait.»
“Vaak, voor de lol, de bemanningsleden
Neem albatrossen, enorme vogels van de zeeën
Wie volgen, indolente medereizigers
Het schip glijdt over bittere afgronden.
Ze hebben ze nauwelijks op de planken geplaatst
Dat deze koningen van azuur, onhandig en beschamend
Verlaten jammerlijk hun grote witte vleugels
Als roeispanen die naast zich voortslepen."
Al deze lava op zwarte rotsen
Het is de aarde die rommelt in wanhoop.
Al deze golven huilen in de mist
De schemering van je leven
Doet pijn, al deze bloemen doen pijn
Ze zinken weg in de onherstelbare schaduw
Vluchtig in hun breekbare kreten
Ontvlucht de verscheurende toekomst, overspoeld met lawaai.
De liefde voor het kwaad zweeft in het verhaal.
Waarom sterven deze albatrossen?
Ongewapende helden, in onze gevechten
Zoals de zee spuugt van pijn, van woede.
Kwade liefde, ik wil het niet
Speel met ballen, in de kou van onze fouten.
Als koorts slaat de waanzin toe
Grillig en minnares van zoveel haat.
De dichters, ver van hun planeet, dromen van bescheidenheid
Zoete kleuren van onze lachende ogen.
"Die gevleugelde reiziger, hoe onhandig en spichtig!
Hij, ooit zo knap, dat hij komisch en lelijk is!
Men irriteert zijn snavel met een mondbrander
De andere bootst, mank, de kreupele na die aan het vliegen was.”
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt