Alexandre M - Jeanne Mas

Des enfants carton

Blottis sous des haillons

Sans réticence ni peur

Ils souffrent par erreur

Un silence ardent

Figé dans l’inconscient

Endurcira les cœurs

Armés par tant de pleurs

Là-bas, les hommes sont là

Leurs enfants meurent tout bas

Brûlés de néant

Des petits corps sont lents

Piégés par la douleur

Leurs yeux n’ont plus de couleur

Là-bas, les hommes sont là

Leurs enfants meurent tout bas

Alexandre M

Dans ce monde que tu ne connais pas

Des vies s’enferment

Dans l’obscur couloir des pourquoi

Alexandre M

C’est si compliqué quelquefois

Violé de peine

L’amour cherche un son dans ta voix

kartonnen kinderen

Ineengedoken onder lompen

Zonder tegenzin of angst

Ze lijden per ongeluk

Een vurige stilte

Bevroren in het onbewuste

Zal harten verharden

Gewapend met zoveel tranen

Daar zijn de mannen

Hun kinderen sterven

Verbrand uit het niets

Kleine lichamen zijn traag

Gevangen door pijn

Hun ogen hebben geen kleur

Daar zijn de mannen

Hun kinderen sterven

Alexander M.

In deze wereld weet je het niet

Levens worden opgesloten

In de donkere gang van het waarom

Alexander M.

Het is soms zo ingewikkeld

Overtreden door penalty

Liefde zoekt een geluid in je stem