Le grand héron - Jean Leloup

Au dessus de ma tête, dans les moments tristes

De ces années, qui sont maintenant passées

Curieusement, exactement

Me survolait toujours, un héron noir et blanc

Majestueux, je sais l’expression est usée

Mais rien ne le décrirait mieux

Celui que je voyais comme

Un ange courageux, un demi-dieu, un demi-dieu

Matin et soir, il traversait la ville

À heure fixe, comme un courrier

D’où venait-il?

Où allait-il?

Des paquebots, des usines de traitement d’eau?

Je le suivais, comme un ami

Inatteignable, qu’on envierait

De ceux qui peuvent, affronter sans terreur

Toutes les douleurs, toutes les horreurs

Sans gémir, ni céder, à la lâcheté

Et qui un jour mourront

Sans la moindre hésitation

Non je n’aurai jamais ces qualités

Mon héron sacré était le plus courageux

Un demi-dieu, un demi-dieu

Mon héron sacré était le plus courageux

Un demi-dieu, un demi-dieu

Boven mijn hoofd, in droevige tijden

Van die jaren, die nu voorbij zijn

Verrassend, precies

Altijd zweefde boven mij, een zwarte en witte reiger

Majestueus, ik weet dat de uitdrukking versleten is

Maar niets zou het beter omschrijven

Degene die ik zag als

Een dappere engel, een halfgod, een halfgod

Ochtend en avond reed hij door de stad

Op tijd, als een koerier

Waar kwam hij vandaan?

Waar ging hij heen?

Oceaanstomers, waterzuiveringsinstallaties?

Ik volgde hem, als een vriend

Onbereikbaar, waar we jaloers op zouden zijn

Van degenen die kunnen, het hoofd bieden zonder terreur

Alle pijn, alle horror

Zonder te jammeren, noch toe te geven aan lafheid

En wie op een dag zal sterven?

Zonder de minste aarzeling

Nee, ik zal deze kwaliteiten nooit hebben

Mijn heilige reiger was de dapperste

Een halfgod, een halfgod

Mijn heilige reiger was de dapperste

Een halfgod, een halfgod