Le castel impossible - Jean Leloup

Je suis né à l’envers

Dans une maison bizarre

Une sorte de vieux manoir

Où rien n’est à l'équerre

Le plafond est par terre

Les escaliers tournants

Ne mènent nulle part

Ce sont des accessoires

Et dans ma chambre il fait noir

Ce sont des accessoires

Et dans ma chambre, il fait noir

Mon lit sur le côté

Le plafond est par terre

Je dors les pieds en l’air

Dans le manoir à l’envers

Nous ne sommes plus que sept

Ma sœur ma mère mon père

Deux cousins et l’ancêtre

Dans le manoir à l’envers

Le manoir à l’envers

Nous ne parlons jamais

À quoi nous sert de parler

Nous nous réunissons

À l’heure du dîner

Et c’est un peu triste à voir

La table de côté

Les sept chaises bancales

Le silence est total

Nous lisons quelques livres

Il y en a des milliers

Mais aucun ne nous livre

Une quelconque pensée

Je ne sais qui construisit

Un jour ou une nuit

Ce manoir maudit

Cette cacophonie

Mais parfois notre ancêtre

Entre deux balbutiements

Nous livre le secret

Mais personne ne le comprend

Trois et trois nous font dix-huit

La terre ne tourne pas

Et Dieu est quelque part

Quelque part par là-bas…

Dans le manoir à l’envers…

Et dans ma chambre, il fait noir

Mon lit sur le côté

Le plafond est par terre

Je dors les pieds en l’air

Dans le manoir à l’envers…

Ik ben ondersteboven geboren

In een raar huis

Een soort oud herenhuis

waar niets aan de hand is

Het plafond ligt op de grond

De wenteltrap

nergens heen leiden

Het zijn accessoires

En in mijn kamer is het donker

Het zijn accessoires

En in mijn kamer is het donker

Mijn bed aan de zijkant

Het plafond ligt op de grond

Ik slaap met mijn voeten omhoog

In het ondersteboven herenhuis

We zitten op zeven

mijn zus mijn moeder mijn vader

Twee neven en de voorouder

In het ondersteboven herenhuis

Het ondersteboven herenhuis

We praten nooit

Wat is het nut van praten?

wij herenigen

Om etenstijd

En het is een beetje triest om te zien

De bijzettafel

De zeven wiebelende stoelen

De stilte is totaal

We lezen wat boeken

Er zijn duizenden

Maar niemand verlost ons

enig idee

Ik weet niet wie heeft gebouwd

Een dag of een nacht

Dit vervloekte herenhuis

deze kakofonie

Maar soms is onze voorouder

Tussen twee stamelen

Vertel ons het geheim

Maar niemand begrijpt het

Drie en drie maken ons achttien

De aarde draait niet

En God is ergens

Ergens daar...

In het ondersteboven herenhuis...

En in mijn kamer is het donker

Mijn bed aan de zijkant

Het plafond ligt op de grond

Ik slaap met mijn voeten omhoog

In het ondersteboven herenhuis...