At the Beginning of Time - Jane Siberry

at the beginning of time

before there were waves

we’d sit in our boats

we’d float there all day

and there weren’t any waves

cuz there wasn’t any wind

cuz there wasn’t any sun

we were waiting for the world to begin

we were waiting in the darkness

we were waiting in the darkness

each of us in our own boat

each of us in our own thoughts

sometimes you could hear people talking amongst themselves

(someone had a boat with wheels and i said

you’re a bit early but I know how you feel)

but mostly it was just silence

the silence only broken by the absence of the clinking of the masts

and every now and then a bird would not fly by and someone would look up and say — what wasn’t that?

we were waiting in the darkness

we were waiting in the darkness

one night (or was it day?)

i was awoken from a dream

i was dreaming of someplace like I’d never been

and i heard someone say

someone’s fallen in and they can’t swim

so i leaned out and i, i pulled them in and he was holding his head

and it was HUGE and shaped like a fish

and he slid down to the crook of the keel

and when i was sure he’d fallen asleep

i fell back to my reverie

we were waiting waiting waiting

we were waiting in the darkness

you know what i think i miss most about that time?

was the quality of the blackness

it was soft somehow in the absence of fear

you could take it into your mouth

and send it out through your teeth

(my dear)

but the silence…

oh, if, if i could go back to those times

i’d take that silence there

i’d take it into myself and bring it back to you

and this is what i’d say

we were waiting in the darkness

at the beginning of time

before there were waves

we’d sit in our boats

we’d float there all day

and there weren’t any waves

cuz there wasn’t any wind

cuz there wasn’t any sun

we were waiting for the world to begin

we were waiting for the world to begin

now…

no.

aan het begin van de tijd

voordat er golven waren

we zouden in onze boten zitten

we zouden daar de hele dag dobberen

en er waren geen golven

want er was geen wind

want er was geen zon

we wachtten tot de wereld zou beginnen

we zaten te wachten in het donker

we zaten te wachten in het donker

ieder van ons in onze eigen boot

ieder van ons in onze eigen gedachten

soms hoorde je mensen onderling praten

(iemand had een boot met wielen en ik zei

je bent een beetje vroeg, maar ik weet hoe je je voelt)

maar meestal was het gewoon stilte

de stilte alleen verbroken door de afwezigheid van het gerinkel van de masten

en zo nu en dan vloog er geen vogel voorbij en keek iemand op en zei: wat was dat niet?

we zaten te wachten in het donker

we zaten te wachten in het donker

op een nacht (of was het dag?)

ik werd gewekt uit een droom

ik droomde van een plek waar ik nog nooit was geweest

en ik hoorde iemand zeggen

er is iemand in gevallen en ze kunnen niet zwemmen

dus ik leunde naar voren en ik trok ze naar binnen en hij hield zijn hoofd vast

en het was ENORM en had de vorm van een vis

en hij gleed naar de holte van de kiel

en toen ik zeker wist dat hij in slaap was gevallen

ik viel terug in mijn mijmering

we wachtten wachten wachten

we zaten te wachten in het donker

weet je wat ik denk dat ik het meest mis aan die tijd?

was de kwaliteit van de zwartheid

het was op de een of andere manier zacht in de afwezigheid van angst

je zou het in je mond kunnen nemen

en stuur het door je tanden

(Mijn liefste)

maar de stilte...

oh, als, als ik terug kon gaan naar die tijd

ik zou die stilte daar nemen

ik zou het in mezelf opnemen en het terugbrengen naar jou

en dit is wat ik zou zeggen

we zaten te wachten in het donker

aan het begin van de tijd

voordat er golven waren

we zouden in onze boten zitten

we zouden daar de hele dag dobberen

en er waren geen golven

want er was geen wind

want er was geen zon

we wachtten tot de wereld zou beginnen

we wachtten tot de wereld zou beginnen

nu…

nee.