Signora - J-AX

La signoras con le borse della spesa pensa in lira, e si confessa con il panettire

Conta i centesimi blocca la fila, dietro di me un uomo sbuffa e batte il piede

La cuffia mi separa da tutto quello che dice

Tolgo il volume al film metto canzoni amiche, che le sò,

Le storie del nipote che non vede mai, che sarà tardi quando capirai capirai

Ci vorrebbe la guerra e anche un pò di miseria ad insegnarci a non sprecare i giorni

Non ho visto la guerra però anch’io vivo allerta e capisco più di quanto sembri

RIT.e mi accorgo dello sguardo abituato a guardar giù

Mi ricorda il suo dialetto che nessuno parla più

Ed il giallo dura poco terrorizza chi ha il bastone, e nervoso il mondo suona il clacson, signora si muove… si muove

La signora con le borse della spesa ha paura

Onestamente dico che ha ragione, se offro una mano per portarle a prio come

farebbe un truffatore

Ci vorrebbe la guerra e anche un pò di miseria ad insegnarci a non sprecare i giorni

Ma capisco più di quanto sembri

RIT:

Se vuoi fidati di me Riconosco il tuo profumo mi ricorda

Quando ero nuovo e il nonno mi spiegava il mondo

Dimmmi la tua storia, dimmi che si ride un pò.

La signora con le borse della spesa non si fida e non imparerà il computer

Per non conoscere fin dove arriva questo disordine, lei tiene le scarpe pulite

Forse un regalo del figlio qualche Natale fà, quando le indossa lo sente vicino.

Ci vorrebbe la guerra e nche un pò di miseria ad insegnarci a non sprecare i giorni, non ho visto la guerra però anch’io vivo all’erta e capisco più di quanto sembri.

Se vuoi fidati di me, riconosco il tuo profumo mi ricorda, quando ero nuovo e nonno mi spiegava il mondo, dimmi la tua storia, dimmi la tua storia,

dimmi che si ride almeno un pò…

Grazie a Gian Maria per questo testo)

De signora's met de boodschappentassen denken in lira en bekennen met de panettone

Het tellen van de centen blokkeert de rij, achter mij snuift een man en stampt met zijn voet

De headset scheidt me van alles wat hij zegt

Ik zet het volume van de film uit, ik zet vriendelijke liedjes op, die ik weet,

De verhalen van de neef die hij nooit ziet, dat het laat zal zijn als je begrijpt dat je het zult begrijpen

Er zou oorlog en zelfs een beetje ellende nodig zijn om ons te leren de dagen niet te verspillen

Ik heb de oorlog niet gezien, maar ik leef ook alert en begrijp meer dan het lijkt

RIT. En ik zie de blik die gewend was om naar beneden te kijken

Het doet me denken aan zijn dialect dat niemand meer spreekt

En het geel duurt niet lang en beangstigt degenen die de stok hebben, en nerveus klinkt de wereld de hoorn, dame beweegt ... het beweegt

De dame met de boodschappentassen is bang

Ik zeg eerlijk dat ze gelijk heeft, als ik een hand bied om ze eerst te brengen hoe

zou een oplichter zijn

Er zou oorlog en zelfs een beetje ellende nodig zijn om ons te leren de dagen niet te verspillen

Maar ik begrijp meer dan het lijkt

RIT:

Als je me wilt vertrouwen, ik herken je parfum doet me eraan denken

Toen ik nieuw was en mijn grootvader mij de wereld uitlegde

Vertel me je verhaal, vertel me dat je een beetje lacht.

De dame met de boodschappentassen vertrouwt en leert de computer niet

Om niet te weten hoe ver deze aandoening gaat, houdt ze haar schoenen schoon

Misschien een cadeau van zijn zoon een paar kerst geleden, als hij ze draagt, voelt hij zich dichtbij.

Er zou oorlog en zelfs een beetje ellende nodig zijn om ons te leren de dagen niet te verspillen, ik heb de oorlog niet gezien, maar ik leef ook op mijn hoede en ik begrijp meer dan het lijkt.

Als je me wilt vertrouwen, ik herken dat je parfum me eraan herinnert, toen ik nieuw was en opa me de wereld uitlegde, vertel me je verhaal, vertel me je verhaal,

zeg me dat je op zijn minst een beetje lacht...

Met dank aan Gian Maria voor deze tekst)