Medianoche - Inti Illimani

Ven a beber conmigo en doce copas

Doce campanas esta medianoche

Escucharás al bronce congelado

Tañendo nuestro adiós con doce voces

Ven a besar conmigo en doce copos

La nieve amarga que fundió el invierno

Sobre la altura de mis sienes y este

Desamparado corazón que tengo

Ven a morder conmigo en doce gritos

Los labios de un dolor ya redoblado

Será la última boca que tú beses

Cuando vayas camino del ocaso

No bien bebas conmigo el sorbo amargo

En la voz gris de los metales ciegos

Vendrá esta medianoche repicando

La eternidad de nuestros dos destierros

Kom met me drinken in twaalf glazen

Twaalf klokken deze middernacht

Je zult naar bevroren brons luisteren

Met twaalf stemmen afscheid nemen

Kom me kussen in twaalf vlokken

De bittere sneeuw die de winter smolt

Ongeveer de hoogte van mijn slapen en dit

Hulpeloos hart heb ik

Kom me bijten in twaalf kreten

De lippen van een reeds verdubbelde pijn

Het zal de laatste mond zijn die je kust

Wanneer je op weg bent naar zonsondergang

Drink niet met mij de bittere slok

In de grijze stem van blinde metalen

Het zal deze middernacht rinkelen

De eeuwigheid van onze twee ballingen