Vientos del Pueblo - Victor Jara, Inti Illimani

De nuevo quieren manchar

mi tierra con sangre obrera

los que hablan de libertad

y tienen las manos negras.

Los que quieren dividir

a la madre de sus hijos

y quieren reconstruir

la cruz que arrastrara Cristo.

Quieren ocultar la infamia

que legaron desde siglos,

pero el color de asesinos

no borrarán de su cara.

Ya fueron miles y miles

los que entregaron su sangre

y en caudales generosos

multiplicaron los panes.

Ahora quiero vivir

junto a mi hijo y mi hermano

la primavera que todos

vamos construyendo a diario.

No me asusta la amenaza,

patrones de la miseria,

la estrella de la esperanza

continuará siendo nuestra.

Vientos del pueblo me llaman,

vientos del pueblo me llevan,

me esparcen el corazón

y me aventan la garganta.

Así cantará el poeta

mientras el alma me suene

por los caminos del pueblo

desde ahora y para siempre.

Weer willen ze vlekken

mijn land met arbeidersbloed

degenen die over vrijheid spreken

en ze hebben zwarte handen.

degenen die willen verdelen

aan de moeder van zijn kinderen

en ze willen herbouwen

het kruis dat Christus droeg.

Ze willen de schande verbergen

dat nagelaten van eeuwen,

maar de kleur van moordenaars

ze zullen niet van je gezicht verdwijnen.

Er waren al duizenden en duizenden

degenen die hun bloed gaven

en in royale hoeveelheden

zij vermenigvuldigden de broden.

nu wil ik leven

met mijn zoon en mijn broer

de lente dat alles

We zijn dagelijks aan het bouwen.

Ik ben niet bang voor de dreiging,

patronen van ellende,

de ster van hoop

zal van ons blijven.

Winden van de mensen roepen me,

stadswinden dragen mij,

ze verstrooien mijn hart

en ze gooien me naar de keel.

Dus de dichter zal zingen

zolang mijn ziel klinkt

langs de wegen van de stad

van nu en voor altijd.