Canción a Víctor - Inti Illimani

Trigo y maíz era tu voz,

mano de sembrador,

alma de cobre, pan y carbón,

hijo del tiempo y del sol.

Tu canto fue flor de metal

grito de multitud,

arma en el puño trabajador,

viento del norte y del sur.

Caíste allí junto a otros mil

cuando nació el dolor,

hoz y martillo tu corazón

rojo de vida se abrió.

El pueblo así te regará

en un jardín de luz,

serás clarín de lucha y amor

Tarwe en maïs was je stem,

zaaier hand,

ziel van koper, brood en kolen,

zoon van de tijd en de zon.

Je lied was een metalen bloem

menigte huilen,

pistool in de arbeidersvuist,

noorden en zuiden wind.

Je viel daar samen met duizend anderen

toen de pijn werd geboren,

hamer en sikkel je hart

rood van het leven geopend.

De mensen zullen je zo water geven

in een tuin van licht,

je zult een bugel van strijd en liefde zijn