Buttami Via - Il Cile

Quanto costa una rosa davanti a un bicchiere di plastica

Seduti a un bar di Brera

Tu fingevi bene e sembravi davvero serena

E i tuoi capelli dopo avere fatto l’amore

Come tentacoli nati per investigarmi il cuore

Adesso buttami via

Come le ore di latino al liceo

Come i discorsi dei tuoi genitori

Di tutti i controllori, dei nostri sentimenti

Che ci guardavano dall’alto

Io sembravo Paolo Stoppa

Nel gattopardo

Quindi buttami via

Come una calcolatrice rotta

Come la mia coscienza immonda

E la mia cattiva condotta

Buttami via

Come i biglietti dei treni

Come il liquido dei miei semi

Come i tuoi lividi che ti portavi dentro

Silenziosa come il vento

Ma capace di distruggere

Scoperchiando tetti

Possedendo letti

Timida ti aggiri per il mondo

Un mondo da sempre cane

Che abbaia, morde, sputa

È bastardo e ha sempre fame

Solo perché noi

Ogni giorno lo maltrattiamo

Ho perso la mia dignità

Quando ti ho detto ti amo

Quindi buttami via

Come una calcolatrice rotta

Come la mia cattiva condotta

E la mia coscienza immonda

Buttami via

Come un accendino finito

O un pacchetto di sigarette

Che maneggiavi mostrando il sorriso

Di chi non è felice

Per propria natura

Avrei fatto a pezzi il mio cuore

Per rattoppare l’usura delle tue vene

Navigate da dolori ancestrali

Porti l’anima di San Sebastiano

Trafitta dagli strali

Con la tua bellezza

Non è solo apparenza

La tua bellezza

Non è mai apparenza

Hoeveel kost een roos voor een plastic beker

Zittend aan een bar in Brera

Je deed alsof je goed was en je leek heel sereen

En je haar na het vrijen

Als tentakels geboren om mijn hart te onderzoeken

Gooi me nu weg

Zoals de Latijnse uren op de middelbare school

Zoals de toespraken van je ouders

Van alle inspecteurs, van onze gevoelens

Die op ons neerkeken

Ik zag eruit als Paolo Stoppa

Bij het luipaard

Dus gooi me weg

Als een kapotte rekenmachine

Zoals mijn onreine geweten

En mijn wangedrag

Gooi me weg

Zoals treinkaartjes

Zoals de vloeistof uit mijn zaden

Zoals je blauwe plekken die je naar binnen droeg

Stil als de wind

Maar in staat om te vernietigen

Daken blootleggen

Bedden bezitten

Verlegen, je dwaalt de wereld rond

Een wereld die altijd hond is geweest

Die blaft, bijt, spuugt

Hij is een klootzak en hij heeft altijd honger

Gewoon omdat wij

We mishandelen hem elke dag

Ik heb mijn waardigheid verloren

Toen ik zei dat ik van je hou

Dus gooi me weg

Als een kapotte rekenmachine

Zoals mijn wangedrag

En mijn onreine geweten

Gooi me weg

Als een afgewerkte aansteker

Of een pakje sigaretten

Die je behandelde met een glimlach

Van wie niet gelukkig is

Door zijn eigen aard

Ik zou mijn hart aan stukken hebben gescheurd

Om de slijtage van je aderen te herstellen

Je vaart weg van voorouderlijke pijnen

Breng de ziel van San Sebastiano

Doorboord door pijlen

Met je schoonheid

Het is niet alleen uiterlijk

Jouw schoonheid

Het is nooit uiterlijk