Жили-были - Игорь Саруханов

У нас с тобой был общий дом,

У нас с тобой был общий дом,

И куст сирени под окном, и белый свет на двоих.

И мы могли бы долго жить,

И мы могли бы долго жить,

И малышей своих растить, таких смешных, родных.

Но кто-то всё решил за нас,

Но кто-то всё решил за нас,

И куст сиреневый погас от дуновенья зимы.

Нам стало холодно вдвоём,

Нам стало холодно вдвоём,

И сиротой остался дом, где были счастливы мы.

Припев:

Жили-были, жили-были, жили-были, старая присказка.

Жили-были, жили-были, жили-были он и она.

Жили-были, жили-были, жили, были самыми близкими.

Жили-были, жили-были, жили-были, но не судьба.

«Ломать — не строить» — говорят.

«Ломать — не строить» — говорят.

И кто, скажи мне, виноват, что стал разлукой раздор?

Ах, если б знали мы с тобой,

Ах, если б знали мы с тобой,

Что станет вдруг такой большой одна из маленьких ссор.

Припев:

Жили-были, жили-были, жили-были, старая присказка.

Жили-были, жили-были, жили-были он и она.

Жили-были, жили-были, жили, были самыми близкими.

Жили-были, жили-были, жили-были, но не судьба.

Jij en ik hadden een gemeenschappelijk huis,

Jij en ik hadden een gemeenschappelijk huis,

En een seringenstruik onder het raam, en wit licht voor twee.

En we zouden lang kunnen leven

En we zouden lang kunnen leven

En voed je kinderen op, zo grappig, lieverd.

Maar iemand heeft alles voor ons beslist,

Maar iemand heeft alles voor ons beslist,

En de seringenstruik ging uit van de adem van de winter.

We kregen het allebei koud

We kregen het allebei koud

En het huis waar we gelukkig waren, bleef een wees.

Refrein:

Er was eens, er was eens, er was eens, er was eens een oud gezegde.

Leefde-waren, leefden-waren, leefden-waren hij en zij.

Leefde, leefde, leefde, leefde, waren het dichtst in de buurt.

Ze leefden, ze leefden, ze leefden, ze leefden, maar niet het lot.

"Breuken is niet bouwen", zeggen ze.

"Breuken is niet bouwen", zeggen ze.

En wie, vertel me, is de schuld van de scheiding van onenigheid?

Oh, als jij en ik het maar wisten

Oh, als jij en ik het maar wisten

Wat wordt het ineens zo'n grote van de kleine ruzies.

Refrein:

Er was eens, er was eens, er was eens, er was eens een oud gezegde.

Leefde-waren, leefden-waren, leefden-waren hij en zij.

Leefde, leefde, leefde, leefde, waren het dichtst in de buurt.

Ze leefden, ze leefden, ze leefden, ze leefden, maar niet het lot.