Стирая память - IDAN

Я засел среди серых стен

Без вести исчез, а

Между тем

Ощущение — будто

Здесь я насовсем

И я засел среди серых стен

Навсегда засел среди этих стен

Будто моя родина тут, в этой комнате

Меня не ждут наверху, для них я словно тень,

Но ходит слух, что там внизу горит холодный свет

И я рою вглубь мимо труб, трупов, тупиков и стен, каждый новый день

Где-то ниже, чем ты падал ради бабок

Ниже, чем ты целил в плане планок

Даже ниже их оценок моих шансов —

Я просиживаю дни, стирая память, чтобы как-то отдышаться, и я

Вижу только цель

Я пока не вижу свет, но я ведь сам рою тоннель

И я к ней

Ближе каждый день

Я не верю в это сам, но буду верен сам себе, ведь

Я засел среди серых стен

Без вести исчез, а

Между тем

Ощущение будто

Здесь я насовсем

И я засел среди серых стен

Навсегда засел среди этих стен

Я уже месяца четыре где-то точно без сна

Слишком много

Воды в моих в песочных часах

И время тянется назад

Стекает со стекла

Тает на глазах и истекает как всегда

И меня тянет написать, но пока нельзя!

я пока не там!

я не спал

В день по два часа

Чтобы перестать!

Я застрял

Прорываясь вдаль

По тоннелю в ад,

Но мне не жаль

Ведь я для себя

Сделал это сам!

Неаккуратно разрываю землю

Тот, кто хочет, никогда не дремлет

Это не понятно никому,

Но я копаю вглубь и это называю своей целью!

и я

Вижу только цель

Я пока не вижу свет, но я ведь сам рою тоннель, и я к ней

Ближе каждый день

Я не верю в это сам, но буду верен сам себе, ведь

Я засел среди серых стен

Без вести исчез, а

Между тем

Ощущение — будто

Здесь я насовсем

И я засел среди серых стен

Навсегда засел среди этих стен

Ik ging tussen de grijze muren zitten

spoorloos verdwenen,

In de tussentijd

Voelen als

Hier ben ik voor altijd

En ik ging tussen de grijze muren zitten

Voor altijd gevestigd tussen deze muren

Alsof mijn vaderland hier is, in deze kamer

Ik word niet verwacht aan de top, voor hen ben ik als een schaduw,

Maar er gaat een gerucht dat daar beneden een koud licht brandt

En ik graaf diep langs leidingen, lijken, doodlopende wegen en muren, elke nieuwe dag

Ergens lager dan je viel voor geld

Lager dan je mikte qua planken

Zelfs onder hun schattingen van mijn kansen...

Ik breng mijn dagen door met het wissen van mijn geheugen om op de een of andere manier op adem te komen, en ik

Ik zie alleen het doel

Ik zie het licht nog niet, maar ik ben zelf de tunnel aan het graven

En ik tegen haar

Elke dag dichterbij

Ik geloof er zelf niet in, maar ik blijf mezelf, want

Ik ging tussen de grijze muren zitten

spoorloos verdwenen,

In de tussentijd

Voelen als

Hier ben ik voor altijd

En ik ging tussen de grijze muren zitten

Voor altijd gevestigd tussen deze muren

Ik slaap al vier maanden zonder slaap

Te veel

Water in mijn zandloper

En de tijd sleept terug

Druppels van glas

Smelt voor onze ogen en verloopt zoals altijd

En ik word aangetrokken om te schrijven, maar nog niet!

Ik ben er nog niet!

ik heb niet geslapen

Twee uur per dag

Stoppen!

ik zit vast

Breken in de verte

Door de tunnel naar de hel

Maar het spijt me niet

Ik ben tenslotte voor mezelf

Heb het zelf gedaan!

Zorgeloos de grond scheuren

Hij die wil sluimert nooit

Het is voor niemand duidelijk

Maar ik graaf diep en noem dit mijn doel!

en ik

Ik zie alleen het doel

Ik zie het licht nog niet, maar ik ben zelf een tunnel aan het graven, en ik ga naar haar toe

Elke dag dichterbij

Ik geloof er zelf niet in, maar ik blijf mezelf, want

Ik ging tussen de grijze muren zitten

spoorloos verdwenen,

In de tussentijd

Voelen als

Hier ben ik voor altijd

En ik ging tussen de grijze muren zitten

Voor altijd gevestigd tussen deze muren