Небо / 02:40 - IDAN

Я не знаю сколько времени осталось до того как

В одиночестве мне будет одиноко,

Но я больше не заложник этой комнаты без окон

Работать каждый день над тем, чтоб не работать?!

Я бегу по своей полосе, сомневаясь, что это сон

С Богом побеседовав, сомневаюсь во всем —

Я сомневаюсь в себе, как я сомневаюсь в нем

Утопаю в воде, и там играю с огнем

Я как белка в колесе обозрения

Жизнь — кинотеатр, и я сел на последний

Завертел себе джейми, и откинул спинку кресла без резких движений

Пусть оно идет само — я буду здесь в наблюдении

От детства до последствий моих действий

От девственных до противоестественных воздействий

От тех, с кем я взрослел, и до тех, с кем я в разъезде —

Кадры проносятся, ничто не стоит на месте

Я молча наблюдаю картины, пока лед в стакане тает и мешается с джином

Из колонок объявляют о бесплатных напитках

И мой плот, слегка шатаясь, отрывается мигом!

И мы летим, ветер попутный опередив

Люди вокруг, но я нелюдим

Вспомнил на секунду, что по курсу Аделаида и штиль

Кто-то крикнул: «Синтезируй позитив!»

Но никого не разбудив, голос постепенно поутих

И на скорости исчез, оставив

Полосы из пены по пути,

А мы летели вниз, но нас никто не смог остановить

И вот я снова в этой комнате один

Словно парализованный, застыл

Вспомнил только образно подобие на копии картин,

А вскоре я их попросту забыл,

Но все вокруг меня теперь уже казалось полностью другим…

Пламя камина меня не греет

Манят огни за каменной дверью

Правильный выбор так очевиден, но

Я ни в чем еще не был так не уверен

Ik weet niet hoeveel tijd er nog over is

Alleen, ik zal eenzaam zijn

Maar ik ben niet langer een gijzelaar van deze kamer zonder ramen

Elke dag werken aan niet werken?!

Ik ren in mijn baan en betwijfel of dit een droom is

Nu ik met God heb gesproken, twijfel ik aan alles -

Ik twijfel aan mezelf zoals ik aan hem twijfel

Ik verdrink in water en daar speel ik met vuur

Ik ben als een eekhoorn in een reuzenrad

Het leven is een bioscoop, en ik ging op de laatste zitten

Jamie draaide zich om en leunde achterover in zijn stoel zonder plotselinge bewegingen

Laat het vanzelf gaan - ik zal hier kijken

Van mijn kindertijd tot de gevolgen van mijn acties

Van maagdelijk tot onnatuurlijke invloeden

Van degenen met wie ik ben opgegroeid, en tot degenen met wie ik reis -

Frames vliegen voorbij, niets staat stil

Ik kijk zwijgend naar de foto's terwijl het ijs in het glas smelt en zich vermengt met de gin

Gratis drankjes worden aangekondigd door de sprekers

En mijn vlot, licht wankelend, komt er in een oogwenk af!

En we vliegen, voor de wind uit

Mensen in de buurt, maar ik ben ongezellig

Ik herinnerde me even dat in het tempo van Adelaide en kalm

Iemand riep: “Synthese positief!”

Maar zonder iemand wakker te maken, zakte de stem geleidelijk weg

En verdween met snelheid, vertrekkend

Schuimstrips onderweg

En we vlogen naar beneden, maar niemand kon ons stoppen

En hier ben ik weer in deze kamer alleen

Als verlamd, bevroren

Ik herinnerde me alleen een figuratieve overeenkomst op een kopie van de schilderijen,

En al snel vergat ik ze gewoon,

Maar alles om me heen leek nu totaal anders...

De vlam van de open haard verwarmt me niet

De lichten lonken achter de stenen deur

De juiste keuze is zo voor de hand liggend, maar

Ik ben nog nooit zo zeker van iets geweest