Carousel - I The Mighty

I think I’ve had enough of your world for today.

My head has opened up and your pictures fall like rain.

In front of my face they spin.

We were corresponding shapes like the rocks in a ledge.

Now this puzzle has been rained upon and the corners lost their edge.

Nothing fits as it once did.

But at least we had finished at

All over this room I reign you are.

All over this room I reign you are.

All over this room I reign you are.

And what’s wrong with that?

Nothing I guess…

So I entertain my mind with little ticks and movie flicks.

Combinations of quirky comedies, but they’ve all got romantic twists.

And when I can’t forget I write.

That’s how this whole thing came to be.

It helps me when I’m lonely.

All over this room I reign you are.

All over this room I reign you are.

All over this room I reign you are.

And what’s wrong with that?

Nothing I guess…

So, I guess you’re right.

I did abhor the awkward silence we endured.

And spoke a truce to stop the swell and slow this spinning carousel.

Yet still it spun from time to time, laced with mistrust that cracked the

spine.

This feeble frame just would not hold and sparked the drifting of two

souls.

I am not ready nor deserve a line of love that can’t be blurred into a

shallow blotch of lust.

A dirty thought.

A pointless fuck.

I never properly

explained, this bodied beauty you contain is too much for a man to take at such

an age-less feeling age.

Works.

This circle never works.

This cycle of the poet and his dame who never

could explain this tired plot.

Insistent it would stop.

Convinced that every

problem soon would rest.

That bad things at their best would fix themselves.

But those things you just can’t tell.

And its taunting in this straight jacket

of hope.

It blinds and it disrupts the ebb and flow.

The process of letting go.

The pattern on this strange bright lighted stage.

The stigma at this age-less

feeling age.

Ik denk dat ik genoeg heb van je wereld voor vandaag.

Mijn hoofd is geopend en je foto's vallen als regen.

Voor mijn gezicht draaien ze.

We waren corresponderende vormen zoals de rotsen in een richel.

Nu is deze puzzel beregend en verloren de hoeken hun scherpte.

Niets past meer zoals het ooit deed.

Maar we waren tenminste klaar om

Overal in deze kamer regeer ik dat je bent.

Overal in deze kamer regeer ik dat je bent.

Overal in deze kamer regeer ik dat je bent.

En wat is daar mis mee?

Niets denk ik...

Dus ik vermaak mijn geest met kleine tikjes en filmfilmpjes.

Combinaties van eigenzinnige komedies, maar ze hebben allemaal romantische wendingen.

En als ik niet kan vergeten, schrijf ik.

Dat is hoe dit hele ding is ontstaan.

Het helpt me als ik eenzaam ben.

Overal in deze kamer regeer ik dat je bent.

Overal in deze kamer regeer ik dat je bent.

Overal in deze kamer regeer ik dat je bent.

En wat is daar mis mee?

Niets denk ik...

Dus ik denk dat je gelijk hebt.

Ik verafschuwde de ongemakkelijke stilte die we moesten doorstaan.

En sprak een wapenstilstand om de deining te stoppen en deze draaiende carrousel te vertragen.

Toch bleef het van tijd tot tijd draaien, doorspekt met wantrouwen dat de

ruggengraat.

Dit zwakke frame zou het gewoon niet houden en leidde tot het driften van twee

zielen.

Ik ben niet klaar en verdien ook geen liefdeslijn die niet kan worden vervaagd tot een

ondiepe vlek van lust.

Een vuile gedachte.

Een zinloze fuck.

ik nooit goed

uitgelegd, deze krachtige schoonheid die je bevat, is te veel voor een man om op te nemen bij zo'n

een leeftijdsloze gevoelsleeftijd.

Werken.

Deze cirkel werkt nooit.

Deze cyclus van de dichter en zijn dame die nooit...

zou dit vermoeide plot kunnen verklaren.

Sta erop dat het zou stoppen.

Ervan overtuigd dat elke

probleem snel zou rusten.

Dat slechte dingen op hun best zichzelf zouden oplossen.

Maar die dingen kun je gewoon niet vertellen.

En het is treiteren in deze rechte jas

van hoop.

Het verblindt en verstoort de eb en vloed.

Het proces van loslaten.

Het patroon op dit vreemde, helder verlichte podium.

Het stigma op deze leeftijdloze

leeftijd voelen.