Past Ideas of the Future - Hostage Calm

The shows we watched when we were kids

Jetsons' spacecars, Apollo ships

That we could shrink the world to fit

The big dreams of broken kids

That someday, skyways, speedtrains and flying cars

Would keep us safe from the fools we are;

Genetics and bionics could

Make this place a bit more honest;

That we would know we stayed good on the promise

That love was a war worth fighting

And that someday the war would end

The distance, and the moral conflict

Of living far from how we wanted

The arc of our lives was something we could bend

I wrapped my hopes in everything ahead

But in the backseat of somebody else’s car

There would be a price for having gone this far:

That we could live with broken hearts

We couldn’t stand to see the pieces laying so far apart

We finally climbed the steel high rise

To see the world we’d left behind

That the years would be so unkind to us

We’d shy away in horror at what we’d done

That good intentions just weren’t enough

That all these years spent fighting

And still we’re only here

Still without peace, still without cure

Still without peace, still without cure

Still without peace, still without cure

For Loneliness

For Hatred

Depression

And Regret:

The memory of you that I cannot forget

‘Cause it’s in my skin like the sutures:

These past ideas of the future

De shows die we keken toen we kinderen waren

Jetsons' ruimtewagens, Apollo schepen

Dat we de wereld konden verkleinen om te passen

De grote dromen van gebroken kinderen

Dat ooit, skyways, speedtrains en vliegende auto's

Zou ons beschermen tegen de dwazen die we zijn;

Genetica en bionica kunnen

Maak deze plek een beetje eerlijker;

Dat we zouden weten dat we ons aan de belofte hielden

Die liefde was een oorlog die het waard was om te vechten

En dat op een dag de oorlog zou eindigen

De afstand en het morele conflict

Van het leven ver van hoe we wilden

De boog van ons leven was iets dat we konden buigen

Ik heb mijn hoop gevestigd op alles wat voor me ligt

Maar op de achterbank van de auto van iemand anders

Er zou een prijs zijn om zo ver te zijn gegaan:

Dat we konden leven met gebroken harten

We konden er niet tegen om de stukken zo ver uit elkaar te zien liggen

We hebben eindelijk de stalen hoogbouw beklommen

Om de wereld te zien die we hadden achtergelaten

Dat de jaren zo onaardig voor ons zouden zijn

We zouden terugschrikken van afschuw voor wat we hadden gedaan

Dat goede bedoelingen niet genoeg waren

Dat ik al die jaren heb gevochten

En toch zijn we alleen hier

Nog steeds zonder vrede, nog steeds zonder genezing

Nog steeds zonder vrede, nog steeds zonder genezing

Nog steeds zonder vrede, nog steeds zonder genezing

voor eenzaamheid

voor haat

Depressie

En spijt:

De herinnering aan jou die ik niet kan vergeten

Omdat het in mijn huid zit zoals de hechtingen:

Deze ideeën uit het verleden voor de toekomst