Vårkänning - Hootenanny Singers

Jag vet var spindlarna spänna, i vassen nät över vattnet

Var den skummaste dagningen dallrar

I den blommande ljungens skogar

Jag har räknat bäckarnas dammar

Av korslagda nedblåsta grenar

Från kärrlandets mörkgula björkar

Jag har sett var de unga uttrarna

Gå att jaga i grumliga vågor

Under lösa, gungande tuvor

Och gula, vaggande land

Jag har känt det dunklaste dunkla

Som lever och njuter och lider

Under gräsens flätade täcke

Som kravlar och krälar och kryper och fångar och dödar och äter och avlar och

dör för att leva pånyttfött i kommande tider…

Jag vet alla vägar för vattnet

Där de nyfödda bäckarna mumla

Under mossornas multnande skogar

Under böljande lövverk som myllra av kvickbent och svartbrunt och maskvitt

Som väntar på växande vingar

Till soldans i berglandets vår

Det visslar en bondtrygg stare

Det skymtar en räv över mon

Det hoppar en jagad hare —

Jag trampar en mask med skon

Jag blev väckt av liv som larmar

Jag har vaknat i vårens armar

Och fast hungrig jag strängat min lyra

Bland alarnas droppande blom

Är jag rusig av vårens yra

Där jag går i min fattigdom…

Jag blev väckt av liv som larmar

Jag har vaknat i vårens armar

Och fast hungrig jag strängat min lyra

Bland alarnas droppande blom

Är jag rusig av vårens yra

Där jag går i min fattigdom…

Ik weet waar de spinnen gespannen zijn, in scherpe netten boven het water

Waar de engste dag zoemde

In de bloeiende heidebossen

Ik heb de vijvers van de stromen geteld

Van gekruiste geblazen takken

Van de donkergele berken van het moerasland

Ik heb gezien waar de jonge otters zijn

Ga jagen in bewolkte golven

Onder losse, wiegende plukjes

En geel, schommelend land

Ik heb de donkerste duisternis gevoeld

Wie leeft en geniet en lijdt?

Onder de gevlochten deken van het gras

Wie kruipt en kruipt en kruipt en vangt en doodt en eet en kweekt en

sterft om herboren te leven in toekomstige tijden...

Ik ken alle wegen voor het water

Waar de pasgeboren stromen mompelen

Onder de rottende bossen van de moerassen

Onder golvend gebladerte dat wemelt van snelbenige en zwartbruine en wormwitte

Wachten op groeiende vleugels

Voor zonnedansen in de lente van het bergland

Het fluit een boer-zelfverzekerde spreeuw

Er is een glimp van een vos boven Mon.

Een achtervolgde haas springt -

Ik stap op een masker met de schoen

Ik werd gewekt door het leven dat klinkt

Ik ben wakker geworden in de armen van de lente

En hoewel ik honger had, besnaarde ik mijn lier

Tussen de druipende bloemen van de alarmen

Ben ik bedwelmd door de duizeligheid van de lente?

Waar ik heen ga in mijn armoede...

Ik werd gewekt door het leven dat klinkt

Ik ben wakker geworden in de armen van de lente

En hoewel ik honger had, besnaarde ik mijn lier

Tussen de druipende bloemen van de alarmen

Ben ik bedwelmd door de duizeligheid van de lente?

Waar ik heen ga in mijn armoede...