In The Echo Chamber - Hoodoo Gurus

As I was out walking

Home alone one night

I saw this man approaching

He wore a coat of white

He said, «You don’t know me

But you’ll very soon find out»

Then the world was darkness

As a cloth clamped around my mouth

I said, where am I?

Where am I?

I don’t know

How can I escape?

Slowly I recovered

My head was aching bad

I was laying on the carpet

Inside this madman’s lab

Then a voice was speaking

From behind a glass-walled booth

It said: «Welcome stranger

We’ve got serious work to do»

Where am I?

Where am I?

Someone say more

What’s his fiendish plan?

He said «You are my guinea pig

I’m an unsound engineer

I’m going to see how much a man can dig

A thousand voices in his ever-decreasing human ear»

In the echo chamber

I almost went insane

Even my own heartbeat

Caused my eardrum pain

It was like a Phil Spector nightmare

The echo machine ran wild

It was louder, getting louder

I thought that I would die

Where am I?

Where am I?

I never got out of there though I’ve tried and tried

For twenty four years

That’s why I am where I am now

Where am I?

Where am I?

Where am I?

Where am I?

I’m gonna tear it down before I go

Ah, c’mon, Michaelangelo, you know

Terwijl ik aan het wandelen was

Op een avond alleen thuis

Ik zag deze man aankomen

Hij droeg een witte jas

Hij zei: «Je kent me niet»

Maar je zult er snel achter komen»

Toen was de wereld duisternis

Als een doek om mijn mond geklemd

Ik zei, waar ben ik?

Waar ben ik?

Ik weet het niet

Hoe kan ik ontsnappen?

Langzaamaan herstelde ik

Mijn hoofd deed erg pijn

Ik lag op het tapijt

In het lab van deze gekke man

Toen sprak er een stem

Van achter een cabine met glazen wanden

Er stond: «Welkom vreemdeling

We hebben serieus werk te doen»

Waar ben ik?

Waar ben ik?

Zegt iemand meer

Wat is zijn duivelse plan?

Hij zei: "Je bent mijn proefkonijn"

Ik ben een ondeugdelijke technicus

Ik ga kijken hoeveel een man kan graven

Duizend stemmen in zijn steeds kleiner wordende menselijke oor»

In de echokamer

Ik werd bijna gek

Zelfs mijn eigen hartslag

Veroorzaakte mijn trommelvliespijn

Het was als een nachtmerrie van Phil Spector

De echo-machine sloeg op hol

Het was luider, werd luider

Ik dacht dat ik zou sterven

Waar ben ik?

Waar ben ik?

Ik ben daar nooit weggekomen, hoewel ik het heb geprobeerd en geprobeerd

Vierentwintig jaar lang

Daarom ben ik waar ik nu ben

Waar ben ik?

Waar ben ik?

Waar ben ik?

Waar ben ik?

Ik ga het afbreken voordat ik ga

Ah, kom op, Michaelangelo, weet je?