Er war der Schönste in der Klasse - Hildegard Knef

Er war der Schönste in der Klasse

Beneidet, stark und semmelblond;

Er stand als Held in grauer Masse

Und selbst sein Gang vor schon gekonnt

Ich sah ihn später noch einmal wieder

In einer Vorortstraßenbahn;

Er war rasiert und roch nach Flieder

Ein fast zu hübscher junger Mann

Doch nach ein paar Tagen, da war er vergessen

Und mit ihm die Schulzeit, ein kindlicher Kuss;

Das Leben war jung und schien nicht bemessen

Alles war Anfang ohne Ahnung von Schluss

Und Jahre verflogen, verändern dich noch

Da sagt jemand: 'N Abend, du erinnerst dich doch?

Da stand er nun vor mir, der Mund war jetzt hart

Der Kopf leider kahl, dafür trug er Bart

Wir redeten beide zu rasch und voll Eifer

Und dachten nur eins: wir sind älter, nicht reifer;

Wir haben erlebt und doch nichts erfahren

Betrachten die Rechnung von sinnlosen Jahren

Er war der Schönste in der Klasse

Beneidet, stark und semmelblond;

Er stand als Held in grauer Masse

Und seine Zukunft schien umsonnt

Hij was de knapste van de klas

Benijd, sterk en blond als een brood;

Hij stond als een held in een grijze menigte

En zelfs zijn gang daarvoor al vakkundig

Ik zag hem later weer

Op een tram in de voorsteden;

Hij was geschoren en rook naar seringen

Een jonge man bijna te knap

Maar na een paar dagen was hij vergeten

En daarmee de schooldagen, een kinderachtige kus;

Het leven was jong en leek niet afgemeten

Alles was een begin zonder idee van het einde

En de jaren zijn verstreken en veranderen je nog steeds

Dan zegt iemand: 'N avond, weet je het niet meer?

Daar stond hij voor me, zijn mond was nu hard

Helaas was zijn hoofd kaal, maar hij droeg een baard

We praatten allebei te snel en gretig

En dacht maar één ding: we zijn ouder, niet volwassener;

We hebben meegemaakt en toch niets geleerd

Overweeg de telling van nutteloze jaren

Hij was de knapste van de klas

Benijd, sterk en blond als een brood;

Hij stond als een held in een grijze menigte

En zijn toekomst leek tevergeefs